Ο Μίκης Θεοδωράκης πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι φρόντισε να μας ταξιδέψει με τις υπέροχες δημιουργίες του.
Και όχι μόνο. Ο Μίκης Θεοδωράκης αφήνει ιστορική κληρονομιά εκτός της μουσικής του και τον αδιάκοπο αγώνα για ελευθερία, δημοκρατία και ενότητα.
Και πάλεψε για αυτά τα ιδανικά. Και υπέστη βαθιές πληγές και βασανιστήρια στο κορμί και τη ψυχή του για τους αγώνες του.
Όπως είχε πει κάποτε ο Χρόνης Μίσιος, ο Θεοδωράκης ήταν ο πρώτος που μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου έσπευσε να οργανώσει την αντίσταση. Και να στείλει γράμμα στο εξωτερικό.
Αυτός ήταν ο Μίκης. Ένας εκφραστής και όχι πραματευτής της Δημοκρατίας. Με τις πράξεις, τα λόγια και τη μουσική του.
Ένας άνθρωπος που ήταν μπροστά από την εποχή του και μακριά από τα στεγανά. Τρανό παράδειγμα, τη δεκαετία του 60 όταν το κόμμα (το κομμουνιστικό δηλαδή) απαγόρευε στη Νεολαία Λαμπράκη να χορεύει ροκ εν ρολ, εκείνος αντεδρασε. Τους είπε ανόητους και ότι πρόκειται για υπέροχους χορους.
Που να καταλάβουν ότι δεν έπρεπε να είναι σε ένα καβούκι. Αλλά να ανοίξουν τα μάτια.
Ακόμα και τα λόγια του για τους χρυσαυγιτες παρεξηγήθηκαν! Ο Μίκης είπε αδέρφια του, κάποιους ανθρώπους που έπρεπε να επιστρέψουν στη δημοκρατία και να φύγουν από το περιθώριο. Να τους κάνει να σκεφτούν και να ξεφύγουν. Που να πάρει χαμπάρι ο όχλος.
Ο Μίκης ήταν εκείνος που τόλμησε να μελοποιήσει τον Σεφέρη και φυσικά το Άξιον Εστί του Ελύτη.
Να γίνει Άγγελος Δημοκρατίας, εκφραστής ελευθερίας. Να ταράζει κάθε καθεστωτικό ρεμαλι. Και να υπηρετήσει την πατρίδα του.
Είναι ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες της σύγχρονης και όχι μόνο ιστορίας της χώρας.
Τι μου έχει μείνει;
Η συναυλία μετά την πτώση της χούντας και με τον αείμνηστο Καλογιάννη να δίνει ρεσιτάλ. Προσέξτε το πάθος του Μίκη…
Επίσης το πάθος του Μίκη ενώ ο μεγάλος Γρηγόρης Μπιθικώτσης σφίγγει τη γροθιά του… Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητε…
Και φυσικά το δικό μου αγαπημένο. Μόνο ο Μίκης μπορούσε να μας χαρίσει τέτοιο θαύμα
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι η Ελλάδα που θέλουμε. Είναι… Όχι ήταν… Είναι!