Οπως διαβάζετε και στον τίτλο: Η ΑΕΚ επιμένει να περάσει μέσα από τοίχο. Τα ίδια λάθη, τα ίδια λάθη, τα ίδια λάθη. Από το 2018 κάθε χρόνο επιχειρεί να διαλύει ότι καλό χτίζει και να αποδομεί ότι καλό πετυχαίνει. Φέτος μπήκε το κερασάκι.
Για την ΑΕΚ σε μία σεζόν με αρκετά (για τα δεδομένα της) χρήματα σε μεταγραφές για παίκτες, εμφανίστηκε μία ομάδα… φάντασμα μετά την πρόκριση επί της Βόλφσμπουργκ. Και φτάσαμε στην αλλαγή προπονητή με την ελπίδα να πετύχει κάτι καλό ο κασκαντέρ Μανόλο Χιμένεθ στη 4η θητεία του. Μάταια. Μετά από 4-5 ματς η ΑΕΚ επέστρεψε στην μιζέρια της και βιώνει τον «εφιάλτη» με τον χειρότερο τρόπο. Τα πάντα της έχουν γυρίσει την πλάτη, κάθε τι το πληρώνει ακριβά και με τον πιο απίστευτο τρόπο… Και τώρα κινδυνεύει να χάσει την Ευρώπη και γενικά το τρένο. Διότι προσπάθησε και προσπαθεί να περάσει μέσα από τον τοίχο. Το είχα γράψει ξανά και τον Γενάρη αυτό…
Οσα είπε ο Καρίμ Ανσαριφάρντ στα αποδυτήρια μετά το 1-5, όσα πιστεύουν και λένε οι παίκτες μεταξύ τους είναι η αλήθεια της σχέσης του με τον Χιμένεθ. Ανύπαρκτη στα όρια του… αυτοκαταστροφικού. Προφανώς και αυτό δύσκολα γυρίζει τώρα, εν μέσω πλέι οφ και με τόσα κρίσιμα ματς σερί. Αρα δεν μπορώ να δω με την υπάρχουσα κατάσταση πως μπορεί να πετύχει η ΑΕΚ αυτό που θέλει μέχρι το τέλος της σεζόν.
Για το τι θα γίνει για την επόμενη σεζόν, είναι δυστυχώς επόμενη κουβέντα, αν και πρέπει να δουλεύετε παράλληλα και ανεξάρτητα. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεσμεύτηκε χθες για αυτές τις αλλαγές. Και αυτές πρέπει να τις κάνει πραγματικότητα και να τις υλοποιήσει. Δίχως αγκυλώσεις, συναισθηματισμούς και καθυστερήσεις. Δεν υπάρχει χρόνος…
Μέχρι τότε, η ΑΕΚ έχει να κάνει μία δουλειά. Δεν θα κερδίσει πολλά. Ισα-ίσα έχει να χάσει πολλά. Αλλά σε κάθε περίπτωση το τέλος της σεζόν πρέπει να την βρει στην Ευρώπη. Διότι εκτός Ευρώπης η ζωή της θα γίνει πολύ-πολύ πιο δύσκολη…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: