Dragster : Φλεγόμενα καυτά εξώφυλλα περιοδικών, μαγειρεμένα κατά παραγγελία, μερικές φορές υπερβολικά ψημένα

Dragster :  Όσο υπήρχαν περιοδικά αγώνων drag racing υπήρχαν φωτογράφοι που ήθελαν να απεικονίσουν τις σελίδες τους με φωτογραφίες από μακρινές λωρίδες που μπορεί να μην επισκεφτείς και αυτοκίνητα που μπορεί να μην δεις ποτέ στην τοπική πίστα να κάνουν πράγματα που δεν θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς Βλέποντας, όλα αυτά μας φέρνουν όλους πολύ πιο κοντά στο άθλημα που όλοι αγαπάμε.

Και όσο υπάρχουν φωτογράφοι που υποβάλλουν φωτογραφίες σε εκδόσεις, όλοι κυνηγούν το Άγιο Δισκοπότηρο, γνωστό ως το άπιαστο «εξώφυλλο», τη θεαματική, ασυνήθιστη ή πολύχρωμη εικόνα που πρόκειται να ξεπηδήσει αμέσως από το περίπτερο και απαιτούν να αγοράσετε το τεύχος.

Μερικές φορές, πολύς προγραμματισμός πηγαίνει στη ρύθμιση για μια προτεινόμενη λήψη εξωφύλλου. Αυτό περιλαμβάνει την προθυμία της ομάδας να κάνει ό,τι γυμναστική τοποθέτησης πιστεύει ο φωτογράφος ότι θα κάνει «τη λήψη», τον καιρό, τον εξοπλισμό και τον χώρο, για να αναφέρουμε μόνο μερικά.

Μερικές φορές ξεκολλάει άψογα, και μερικές φορές όχι.

Ο φωτογράφος του Hall of Fame Steve Reyes — ο οποίος έχει συνεισφέρει τόσο τακτικά σε αυτή τη στήλη που πιστεύω ότι του αξίζει σχεδόν ένα byline καθώς βασιζόμουν συνήθως στη γενναιοδωρία του (και προφανώς άψογο σύστημα αρχειοθέτησης) για να γεμίσω γρήγορα τις τρύπες της εικόνας για τις ιστορίες που ονειρεύομαι όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμες φωτογραφίες στο τεράστιο αρχείο NHRA — είναι εδώ και πάλι για να μοιραστεί μια ιστορία για το πότε όλα πήγαν στραβά, αλλά κατά κάποιο τρόπο κατέληξαν σωστά, με ένα εξώφυλλο στο μπροστινό μέρος του τεύχους Ιανουαρίου 1971 του περιοδικού Popular Hot Rodding .

φψ

Ο Ρέις απεικόνισε μια εντυπωσιακή φωτογραφία εξουθένωσης από πυρκαγιά χρησιμοποιώντας τη σφεντόνα που ανήκει στον Mile Kuhl, ο Top Fueler με οδηγό τον Billy Tidwell και ο “κάπως” πήρε άδεια από τον διευθυντή της Orange County International Raceway, Mike Jones, για να πυροβολήσει στο OCIR.

Dragster: «Όλα αυτά ξεκίνησαν μετά το Indy του 1970», θυμάται ο Reyes. «Ο Tidwell είχε πέσει στην κάμερα του ABC Wide World of Sports στο τέλος της πίστας. Η κάμερα έπεσε και έκανε ένα νούμερο στη μύτη και στο σώμα του αυτοκινήτου. Όταν ο Kuhl έφτασε στο σπίτι στο Λος Άντζελες, μίλησα μαζί του για μια πυρκαγιά. Ο Kuhl, όντας ο λάτρης της φωτιάς, σκέφτηκε ότι ήταν μια υπέροχη ιδέα. Ο Tidwell αναβλήθηκε λίγο να του βάλουν φωτιά, αλλά, ρε, είναι μια ευκαιρία να βρεθείς στο εξώφυλλο ενός περιοδικού, οπότε γιατί όχι;»

Πριν από τη μεγάλη στιγμή, ο Reyes είχε την προνοητικότητα (ή ίσως, προαίσθημα) να φτιάξει μια φωτογραφία αντικατάστασης σε περίπτωση που η ιδέα της καύσης πυρκαγιάς φλεγόταν, ας πούμε, έτσι ρυμούλκησαν το αυτοκίνητο πάνω-κάτω στην πίστα μερικές φορές με το αλεξίπτωτο αναπτύχθηκε για κάποιο κοντινό φωτογράφο. Μόλις ήταν στην τράπεζα, ήταν ώρα πυροβολισμών.

«Ο Kuhl είναι χαρούμενος και ο Tidwell είναι επιφυλακτικός με το κύριο σχέδιο μου», θυμάται ο Reyes. «Έχω πει στον «Fats», τον τύπο του πληρώματος του Kuhl [πραγματικό όνομα: Don Mackay], πότε να ρίξει το γκάζι και πότε να το ανάψει. Ο Kuhl θα είναι στα δεξιά μου και θα κάνει σήμα στον Tidwell πότε να καρφώσει το γκάζι.

• Βιολογικός καθαρισμός αυτοκινήτου: Ένας δολοφόνος έξω απ΄ το σπίτι σου
• Χίλιος Αναστάσιος μέσα στις 10 πιο σημαντικές προσωπικότητες της Ελληνικής Ναυτιλίας
• Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός σώζει ζωές
• F1: Στον Πάριο γιόρτασε τα γενέθλια του ο Max Verstappen
• WRC Ιαπωνίας: Νέα υπερειδική διαδρομή για ένα επικό φινάλε της σεζόν

«Όλα πάνε όπως είχαν προγραμματιστεί, αλλά η επαγγελματική εξουθένωση (παραπάνω) ήταν χάλια. Η πρώτη μας προσπάθεια ήταν απαίσια, οπότε ο Kuhl έδωσε στον «Fats» έναν κουβά με βενζίνη για τη δεύτερη προσπάθεια. Το αυτοκίνητο πυροδοτείται και κάθεται στο κουτί της χλωρίνης και ζεσταίνεται. Ελέγχω τις ρυθμίσεις της κάμεράς μου και ο Kuhl δίνει στο “Fats” το σύμβολο “pour”. Το ‘Fats’ παίρνει το κουβά του γκαζιού και απλώς εκτοξεύει το αυτοκίνητο με υψηλή δοκιμή, το αέριο χτυπά στις κεφαλές και αναφλέγεται σε μια γιγάντια μπάλα φλόγας. Ο ‘Fats’ στέκεται εκεί με όλα τα μαλλιά καμένα από το δεξί του χέρι.

Dragster: «Το αυτοκίνητο κάθεται τώρα σε μια μπάλα φωτιάς, ο Τίντγουελ κοιτάζει προς τα κάτω και το πιλοτήριο είναι γεμάτο φωτιά, οπότε, με σήμα ή χωρίς σήμα, ήρθε η ώρα να φύγουμε. Ο Tidwell καρφώνει το γκάζι και χωρίζει το σύννεφο των φλογών. Έρχεται δίπλα μου με το «συσκευή αλεξίπτωτων» στη φωτιά και τη μπογιά και τις χαλκομανίες να καίγονται από το αυτοκίνητο.

«Ο Μπιλ σταματάει το καύσιμο που καπνίζει και βγαίνει με μια πολύ καπνιστή στολή. Ο Kuhl φαίνεται να διασκεδάζει με την όλη συμφωνία. είχε πολύ χιούμορ από το λιώσιμο κουτί της χλωρίνης. Ο Μάικ Τζόουνς δεν διασκέδασε.

«Πήρα τη φωτογραφία μου και πήγα βιαστικά στο περιοδικό Hot Rod με τη διαφάνεια στο χέρι γιατί ήξερα ότι ήταν εξώφυλλο. Ο AB Shuman ήταν ο συντάκτης — ένας πρώην πιλότος αεροπορικής εταιρείας που έπαιζε συντάκτης ενός περιοδικού αυτοκινήτου. Του το έδειξα και θεωρήθηκε «πολύ δυνατό» για το εξώφυλλο του Hot Rod . Τι σημαίνει αυτό?”

(Προφανώς, σημαίνει ότι δεν ήταν ένα Funny Car; Κοιτάζοντας το βιβλίο Hot Rod Magazine: All the Covers , Funny Cars of some kind was στα επτά από τα 12 εξώφυλλα. Απλά λέω.)

Ούτως ή άλλως, ο Reyes κατέληξε να πάρει την καυτή φωτογραφία του στον Lee Kelley στο PHR , ο οποίος το λάτρεψε, το έβαλε στο εξώφυλλο του Ιανουαρίου 1971, το οποίο έγινε ένα από τα τεύχη τους με τις μεγαλύτερες πωλήσεις της χρονιάς, και μάλιστα μετατράπηκε σε αφίσα και το πούλησε. μέσω του περιοδικού. Και, για να φτιάξει περαιτέρω λεμονάδα από λεμόνια, η Reyes πούλησε επίσης μία από τις φωτογραφίες «εξάσκησης» στο περιοδικό Drag Racing USA , όπου ήταν επίσης στο εξώφυλλο.

Σε περίπτωση που ενδιαφέρεστε για το πώς να κάνετε τις σωστές πυρκαγιές, εδώ είναι μια στήλη που έγραψα, Fire on the hole , στην οποία οι διάσημοι πυρομανείς Don Garlits και Tommy Ivo μιλούν για τις σχεδόν κανονικές πυρκαγιές τους και, παρακάτω, μπορείτε να βρείτε μερικές ακόμη πυρκαγιές που δεν ήταν «πολύ δυνατές» για άλλα εξώφυλλα περιοδικών, συμπεριλαμβανομένων δύο από τους κύριους, Garlits και Ivo.

Dragster: Και τέλος, εδώ είναι ένα κουαρτέτο από άλλες σπουδαίες ιστορίες που δούλεψα με τον κ. Reyes, οι οποίες παρουσιάζουν μερικές από τις σπουδαίες δουλειές του στο να στήνει γυρίσματα περιοδικών και να βρίσκεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Απολαμβάνω.

Λοιπόν, εκεί έπρεπε να τελειώσει αυτή η στήλη, αλλά κυνηγώντας κάποιες λεπτομέρειες —όπως το πραγματικό όνομα «Fats», που δεν είχε ο Reyes— έφτασα στον διάδοχο του Tidwell στη βόλτα με το dragster του Kuhl και τον πρώην συνάδελφό μου στο NHRA. ο πάντα εύγλωττος Carl Olson (ο οποίος μόλις ολοκλήρωσε τη συγγραφή μιας εγκυκλοπαιδικής αυτοβιογραφίας της ζωής του, διαθέσιμη σύντομα παντού), ο οποίος μου είπε ότι η διασκέδαση με την πυρκαγιά δεν κατέληξε ακριβώς εκεί.

Dragster: «Ο Kuhl λάτρευε τις πυρκαγιές, αλλά απλά δεν καταλάβαινε ποιο θα έπρεπε να είναι το κατάλληλο όριο καυσίμου», είπε ο Olson, κυριολεκτικά με ζεσταίνει την ιστορία. «Στον κόσμο του Kuhl, αν κάποιοι ήταν καλοί, το περισσότερο ήταν καλύτερο και το πάρα πολύ ήταν σωστό.

«Τέλος πάντων, ήταν στα τέλη του 1971 και ο Gary Densford, ο οποίος ήταν φωτορεπόρτερ που ήταν αρκετά δραστήριος στους αγώνες drag τότε, ήταν στη διαδικασία παραγωγής μιας σειράς αφισών προς πώληση, και το μόνο πράγμα που δεν είχε ήταν δεν είχε αφίσα εξουθένωσης πυρκαγιάς. Και έτσι ρώτησε τον φίλο του, Steve Reyes, τον οποίο ο Steve πίστευε ότι μπορεί να ήταν έτοιμος να κάνει μια πυρκαγιά. Και συνέβη ο Στιβ να θυμάται αρκετά σταθερά αυτό που έκανε ο Τίντγουελ στο Όραντζ Κάουντι, και είπε: «Ναι, πρέπει να μιλήσεις με αυτόν τον Μάικ Κουλ. Είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο ».

«Λοιπόν, τηλεφωνήσαμε στον [μάνατζερ του κομματιού του Lions Dragstrip] Steve Evans και ρωτήσαμε, “Τι θα γινόταν αν έρθουμε στο Lions μια καθημερινή, όταν κανείς δεν είναι τριγύρω, και κάνουμε μια πυρκαγιά;” και ο Έβανς είπε, «Ναι, εντάξει, αλλά όχι στη λωρίδα μου. Αυτό αποκλείεται. Αλλά αν μπορείτε να το κάνετε στον δρόμο της επιστροφής και υποσχεθείτε ότι δεν θα το καταστρέψετε πολύ, μπορείτε να το κάνετε εκεί».

«Έτσι, μεταφέραμε το αυτοκίνητο εκεί πάνω μια μέρα και βγάλαμε μερικά από τα πλαϊνά πάνελ δίπλα στον κινητήρα. Ο Ρέις είναι πάνω στη γέφυρα crossover και καταρρίπτει το αυτοκίνητο και ο Ντένσφορντ βρίσκεται στο επίπεδο του εδάφους. Ο Kuhl πήρε μια ποσότητα βενζίνης που ήταν πάρα πολύ, και η θεωρία του ήταν ότι θα έριχνε απλώς μια λακκούβα βενζίνης σε σχήμα πετάλου πίσω από το αυτοκίνητο, και μετά αυτός και ο “Fats” θα κυλούσαν το αυτοκίνητο πίσω στη βενζίνη και στις κεφαλίδες θα έπρεπε να σβήσει τη φλόγα, και ο Kuhl θα μου έδινε ένα σήμα και θα έκανα εξάντληση.

Dragster: «Λοιπόν, ξέρετε, τα καλύτερα σχεδιασμένα σχέδια των ποντικιών και των ανδρών και των drag racers συχνά πάνε στραβά. Όταν γύρισαν το αυτοκίνητο πίσω, οι κεφαλίδες δεν το άναψαν. Και τώρα, φυσικά, η βενζίνη απλώνεται πέρα ​​από το πέταλο και καλύπτει λίγο πολύ ολόκληρο τον δρόμο της επιστροφής. Ενώ ο Kuhl ψάχνει για κάποιον με ένα βιβλίο με σπίρτα ή έναν αναπτήρα, περιμένω υπομονετικά στο αυτοκίνητο τον Kuhl να μου δώσει το ψηλό σήμα. Και περιμένω, περιμένω και περιμένω, και ο Kuhl έχει εξαφανιστεί τώρα επειδή είναι πίσω πίσω από το αυτοκίνητο και προσπαθεί να ανάψει το γκάζι στη φωτιά.

«Ξαφνικά, τον βλέπω να τρέχει για να σώσει τη ζωή του. Δεν μου έδωσε κανενός είδους σήμα ή οτιδήποτε άλλο. απλώς κατευθύνεται προς τους λόφους. Σκέφτομαι, «Μάλλον ήρθε η ώρα να φύγω», οπότε άλλαξα τροφή και έκανα εξάντληση. Έκλεισα το καύσιμο και σταμάτησα και κοίταξα πίσω, και φαινόταν ότι ολόκληρος ο δρόμος της επιστροφής ήταν φλεγόμενος και, φυσικά, κανείς δεν είχε σκεφτεί να φέρει έναν πυροσβεστήρα ή λίγο νερό ή οτιδήποτε άλλο, και ο Steve Evans παρακολουθεί την επιστροφή του δρόμος σε διαδικασία τήξης. Τελικά κάηκε και οι φωτογραφίες ήταν απολύτως εκπληκτικές. Ο Ντένσφορντ είπε ότι πούλησε περισσότερο από αυτή την αφίσα από όλες τις άλλες αφίσες που πούλησε ποτέ μαζί, και επίσης βρέθηκε στο εξώφυλλο του Popular Hot Rodding [Ιανουάριος 1972].

Εντάξει, αυτό είναι το πραγματικό τέλος της στήλης. Ευχαριστώ που παρακολουθήσατε και ευχαριστώ, όπως πάντα, τον κ. Reyes (και τον κ. Olson) και όλους τους άλλους υπέροχα γενναιόδωρους φωτογράφους που μου επέτρεψαν να αναπαράγω τις φωτογραφίες τους εδώ όλα αυτά τα χρόνια. Κάποτε αστειευόμουν ότι η δουλειά μου ήταν να γεμίζω το κενό ανάμεσα στις φωτογραφίες με λέξεις, και μερικές φορές ακόμα νιώθω έτσι.