Μόλις 9 ετών, τη χτυπούσαν με βούρδουλα αλλά δεν υπήρχε νόμος για να τη σώσει. Χρησιμοποίησαν τον νόμο για τα άλογα.
Τη χτυπούσαν κάθε μέρα και της έσκισαν το κεφάλι με ψαλίδι. Δεν υπήρχε νόμος για παιδιά. Αλλά υπήρχε για τα ζώα. Και τον χρησιμοποίησαν για να τη σώσουν.
Στη Νέα Υόρκη του 1874, ένα κορίτσι εννιά χρονών έζησε μια ζωή χειρότερη κι από τιμωρημένο ζώο. Δεν πήγε ποτέ σχολείο. Δεν της είχαν δώσει ποτέ φιλί. Δεν είχε στρώμα, δεν είχε παπούτσια, δεν είχε δικαίωμα να μιλήσει. Κι όταν το έκανε, την χτυπούσαν. Με βούρδουλα. Με λουρί. Με ψαλίδι.
Η λένε Mary Ellen Wilson. Και έμενε με την θετή της μητέρα, Mary Connolly, σ’ ένα σπίτι στην 41η Οδό. Οι γείτονες έβλεπαν σημάδια. Άκουγαν κραυγές. Αλλά το 1874, δεν υπήρχε κανένας νόμος που να προστατεύει τα παιδιά από την κακοποίηση. Κανείς δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Ούτε η αστυνομία. Ούτε το κράτος.
Μια μέρα, μια γυναίκα από την τοπική εκκλησία, η ιεραπόστολος Etta Angell Wheeler, μπήκε στο σπίτι με πρόφαση πως θέλει να γνωρίσει τη γειτονιά. Αυτό που είδε την τράνταξε. Ένα παιδί σκελετωμένο, με πληγές στο κεφάλι, με μάτια χαμηλωμένα από φόβο. Ένα πλάσμα που δεν είχε ακούσει ποτέ τη λέξη «στοργή». Κανένας νόμος δεν την προστάτευε. Αλλά η Etta δεν μπορούσε να φύγει χωρίς να κάνει κάτι.
Απευθύνθηκε σε έναν άνδρα που μέχρι τότε πάλευε μόνο για τα δικαιώματα των ζώων. Ήταν ο Henry Bergh, ιδρυτής της ASPCA – του πρώτου οργανισμού για την προστασία ζώων στην Αμερική. Όταν άκουσε την ιστορία της Mary Ellen, συγκλονίστηκε. Μαζί με έναν δικηγόρο, σκέφτηκε κάτι αδιανόητο: θα την υπερασπίζονταν σαν να ήταν… άλογο.
Στο δικαστήριο, χρησιμοποίησαν τον υπάρχοντα νόμο περί προστασίας ζώων. Δεν υπήρχε τίποτα για τα παιδιά. Καμία πρόβλεψη. Αλλά για τα άλογα, υπήρχε. Και ήταν αρκετό. Η Mary Ellen ανέβηκε στο βήμα του μάρτυρα και, κοιτάζοντας στα μάτια τη γυναίκα που τη βασάνιζε, είπε:
«Δεν ξέρω πόσο χρονών είμαι. Δεν με έχουν φιλήσει ποτέ. Δεν είχα ποτέ κρεβάτι. Όταν μιλούσα, με χτυπούσαν. Με χτυπούσε κάθε μέρα. Με ένα λουρί που άφηνε σημάδια. Τώρα έχω μαυρίλες στο κεφάλι. Και μια πληγή από ψαλίδι. Δεν θέλω να ξαναπάω πίσω. Με χτυπάει.»
Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών που ένα δικαστήριο άκουγε τέτοια μαρτυρία από παιδί. Η Connolly καταδικάστηκε. Και η Mary Ellen σώθηκε. Την υιοθέτησε η ίδια η Etta Wheeler και της έδωσε τη ζωή που της είχαν στερήσει.
Το 1875, η υπόθεση αυτή οδήγησε στην ίδρυση του New York Society for the Prevention of Cruelty to Children — του πρώτου οργανισμού προστασίας παιδιών στον κόσμο. Όλα ξεκίνησαν από ένα κορίτσι χωρίς φωνή και από μια κοινωνία που θεωρούσε τα ζώα πιο άξια προστασίας από τα παιδιά. Εκείνη όμως έσπασε τη σιωπή.