Οι αναμνήσεις που θα ξεπροβάλλουν με τη σκέψη του ονόματός του, μόνο ευχάριστα χαμόγελα μπορούν να προκαλούν στον κόσμο της ΑΕΚ. Ο Μανόλο Χιμένεθ κατόρθωσε να φύγει για τη Λας Πάλμας έχοντας στις αποσκευές του ένα πρωτάθλημα Ελλάδος και πολλές «κιτρινόμαυρες» κραυγές ευτυχίας.
Ο πήχης για τον Μαρίνο Ουζουνίδη, μεγάλος, αλλά σίγουρα θα υπάρχει κάτι που μπορεί να χρησιμοποιήσει για αρχίσει να καλύπτει την απόσταση.
Το διάβασμα του αντιπάλου από τον Ανδαλουσιάνο κατά τη διάρκεια της χρονιάς υπήρξε το δυνατό τακτικό όπλο που έφερε αποτελέσματα στην «Ένωση». Το συντηρητικό και χωρίς ιδιαίτερα ρίσκα παιχνίδι σε συνδυασμό με την εφαρμογή αυτοματισμών από παίκτες-προσωπικότητες ήταν, μέσες-άκρες το στοιχείο που έδωσε στην ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Μια από τις λιγοστές αδυναμίες που, ειδικά μετά τον τραυματισμό των Μάνταλου και Γιόχανσον, φάνηκε, αλλά δεν στοίχισε στον σύλλογο.
Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να μην θεωρηθούν ως… αδιάφορες οι επιλογές που έκανε τον Ιανουάριο για να καλύψει το εν λόγω κενό. Κι αν ο Μασούντ τουλάχιστον έβγαλε τα «λειτουργικά», ο Μοράν δεν δικαίωσε τις προσδοκίες, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα να συνηγορούν ότι θα πάρει μια ακόμα ευκαιρία. Επομένως, η απώλεια σε μια εκ των πιο κομβικών θέσεων στο σύγχρονο ποδόσφαιρο (το 8αρι), ήταν, αν μη τι άλλο, εμφανής. Εδώ λοιπόν, εμφανίζεται η πρώτη αποστολή του νέου προπονητή και η ειδοποιός διαφορά με τον Χιμένεθ. Μια του απόφαση, μια ευκαιρία ή μια αντιπρόταση για ποδοσφαιριστή μπορεί να απογειώσει (ή να επηρεάσει αρνητικά) το ρόστερ, προσφέροντάς του ένα βαρβάτο κεντρικό χαφ, ειδικά σε μια σεζόν με μοιραία περισσότερες απαιτήσεις.
Παρότι ακόμα (πολύ) νωρίς για σχέδια και με την απόκτηση παίκτη που θα αγωνίζεται ως 8αρι να μην συνιστά απόλυτη προτεραιότητα (υπάρχουν οι διαπραγματεύσεις με την Ουντινέζε για τον Κονέ), οι νέες αφίξεις συνήθως συνοδεύονται από ανάλογες προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ. Άλλωστε, ουδείς αναντικατάστατος…