ΑΕΚ, ουάου. Το αγαπημένο επιφώνημα του Γιούργκεν Κλοπ ταιριάζει απόλυτα εδώ. Η ΑΕΚ βρέθηκε με 10 παίκτες από το 6’, οπότε και ο Ρότα σε μια σπάνια στιγμή πανικού αποβλήθηκε.
Το να παίζεις τελικό Κυπέλλου από το 6ο λεπτό με έναν παίκτη μείον δε θέλει ποδοσφαιρικό διδακτορικό για το δύσκολο του εγχειρήματος.
Από εκείνο το σημείο και μετά, η ΑΕΚ έγινε το αουτσάιντερ και ο ΠΑΟΚ το φαβορί.
Κι όμως!
Αυτή η παρέα που έχει στήσει ο Ματίας Αλμέιδα κατάφερε το αμίμητο. Πήρε και το Κύπελλο. Η λέξη ιστορικό είναι συχνά χρησιμοποιήσιμη αλλά με απόλυτη εφαρμογή σε αυτήν την περίπτωση.
Τρίτο νταμπλ στην ιστορία, μετά από αυτά του 1939 και του 1978 κατά σύμπτωση και πάλι με αντίπαλο στον τελικό τον ΠΑΟΚ.
Πρώτο μετά από 45 χρόνια. Ο Αλμέιδα πέτυχε κάτι που δεν είχαν πετύχει ούτε εκείνες οι φαντασμαγορικές ομάδες του Μπάγεβιτς. Τους το είπε και ο Μελισσανίδης: «Είστε τρομοκράτες».
Η ΑΕΚ, ναι, μπορεί να πει κανείς πως είναι μια refuse to loose ομάδα. Φυσικά και θα μπορούσε να δεχθεί την ισοφάριση. Μείον ένας παίκτης με τον Πινέδα και πάλι δεξί μπακ όπως στη Λεωφόρο και με αντίπαλο ένα σύνολο παικτών που γνωρίζουν από μεγάλα ματς.
Ο ΠΑΟΚ δεν υπήρξε ποτέ η ομάδα φόβητρο φέτος αλλά γνωρίζει να αρπάζει τις ευκαιρίες.
Και ήταν έτοιμη να το κάνει στο Βόλο.
ΑΕΚ: Το πιο μάγκικο Κύπελλο
Η ΑΕΚ όμως έπαιξε με το μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να κερδίσει. Προσπάθσηε να κλείσει τους χώρους με αδιάκοπη κάλυψη των θέσεων και των κενών που προκλήθηκαν από την αποβολή του Ρότα.
Και σου λέει κάπου θα την έβρισκε την ευκαιρία. Τη βρήκε νωρίς μάλιστα με το γκολ του Μουκουντί από στημένη φάση.
Ακόμα περισσότερο άγχος για τον ΠΑΟΚ. Που στο πρώτο ημίχρονο πρέπει να είχε 5-6 ευκαιρίες και ένα δοκάρι για να ισοφαρίσει. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις θέλει και τύχη, πολλή τύχη για να γίνει αυτό που έγινε.
Είναι επίσης από τις ελάχιστες περιπτώσεις που και να ψάξει κανείς, παίκτη που τακτικά υστέρησε δεν βρίσκει. Όλοι έκαναν αυτό που έπρεπε. Ο Στάνκοβιτς πρέπει να έκανε την καλύτερη εμφάνισή του με τη φανέλα της ΑΕΚ. Η άμυνα βράχος. Χαφ και επιθετικοί να τρέχουν αδιάκοπα μπας και βρουν και μια δεύτερη ευκαιρία στο ξέφωτο, όπως συνέβη με το μ-α-γ-ι-κ-ό γκολ του Φερνάντες (από αυτά που πρέπει να τα δεις και όχι να στα περιγράφουν).
Κάποια στιγμή ο πίνακας έγραφε 17-4 τελικές για τον ΠΑΟΚ αλλά ποιος μπορεί να ψέξει τον Αλμέιδα και τους παίκτες του. Μόνο έτσι μπορούσαν να πάρουν το Κύπελλο, μόνο έτσι το πήραν. Ίσως και μόνο αυτοί να μπορούσαν να το πάρουν.
Για το τέλος: 1) Ο ΠΑΟΚ είχε τις φάσεις του αλλά σαν κάτι να του έλειπε. Σα να μην το πίστευε. Ο Λουτσέσκου το χρεώνεται αυτό 100%. Ο Λουτσέσκου και οι υπόλοιποι στις μεταγραφικές υποθέσεις (Μπότο δηλαδή) πως Ολιβέιρα και Μπράντον υποτίθεται ήταν τα 9άρια φέτος. Το πλήρωσε. Επίσης την έξοδο του Ράφα Σουάρες για να παίξει εκεί ο Κουλιεράκης, κανείς δεν την κατάλαβε. Ας έβγαζε έναν στόπερ νωρίτερα, η ΑΕΚ απειλούσε μόνο με αντεπίθεση.
2) Το τέλος πρωταθλήματος και Κυπέλλου ήταν η απόλυτη ήττα των συνομοσιολόγων. Ο Ολυμπιακός έπαιξε για την ιστορία του και νίκησε τον Παναθηναϊκό. Η ΑΕΚ ήταν ποτέ δυνατόν να αφήσει το Κύπελλο στον ΠΑΟΚ; Απίστευτο και να προσπαθεί κάποιος να το ψελλίσει.
