Ανακοίνωση λύσης συνεργασίας του Σάββα Παντελίδη με τον Αστέρα Τρίπολης. Λίγο αργότερα ανακοίνωση για την απομάκρυνση και του Πάκο Ερέρα από τον Αρη. Το τυπικό μέρος που έλειπε. Μια εύκολη ένωση των δύο κομματιών και έτοιμο το παζλ. Ο Αρης όμως είχε και ένα παιχνίδι να δώσει. Κι αν δεν ήταν οι Ματέο Γκαρσία και (κυρίως) Μπρούνο Γκάμα δεν θα το κέρδιζε.
Δικαίως τις τελευταίες μέρες η συζήτηση γύρω από τον προπονητή έχει μονοπωλήσει τα θέματα του Αρη. Οσον αφορά τον Πάκο Ερέρα, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Ασφαλώς και ο Ισπανός κόουτς δεν ήταν η πηγή όλων των κακών στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Δύο θέματα υπήρχαν. Το ένα, οφθαλμοφανές, ήταν πως οι παίκτες δεν έπαιζαν σύμφωνα με τις πραγματικές του δυνατότητες. Το άλλο, πως η ομάδα δεν έπαιζε όσο επιθετικά μπορούσε.
Ένα από τα δύο να ισχύει (που αμφότερα ισχύουν), αν μπορείς να πάρεις τον Παντελίδη, το κάνεις. Προσωπική άποψη είναι αυτή. Ο πρώην τεχνικός του Αστέρα είναι από τους καλύτερους Ελληνες προπονητές αυτή τη στιγμή. Και πάντα ισχύει το «παπούτσι από τον τόπο σου».
Στοίχημα και για Σάββα
Ακόμα και ο Σάββας Παντελίδης όμως, στον Αρη το ίδιο… πρόβλημα θα αντιμετωπίσει. Εν πολλοίς οι «κίτρινοι» στηρίζονται πολύ στις ορέξεις των Ματέο Γκαρσία και Μπρούνο Γκάμα. Ο δεύτερος ήταν το… κάτι άλλο κόντρα στον Απόλλωνα. Είχε καιρό να κάνει τέτοιο παιχνίδι. Είχε καιρό να βγάλει τέτοια αντίδραση –ο πανηγυρισμός του ήταν ξέσπασμα. Ακόμα και σε μια μέτρια μέρα, με αυτούς καλά –τη στιγμή που έπρεπε, πήρε τους τρεις βαθμούς.
Το στοίχημα για την επόμενη μέρα του Αρη είναι να μπορεί να φέρει το… σύνολο, πιο κοντά σε αυτούς τους δύο. Διότι αυτή τη στιγμή, ζει και πεθαίνει από την απόδοσή τους. Πρέπει να μπουν και άλλοι στην εξίσωση. Διότι είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό να μην είναι κάθε εβδομάδα οι Γκαρσία και Γκάμα οι κορυφαίοι. Να υπάρχουν και έξτρα πρωταγωνιστές. Όπως ο Ντιγκινί στη απίθανη φάση του γκολ. Με την απίθανη έμπνευση στην ασίστ με το τακουνάκι…