ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Ολυμπιακός: Η αλήθεια για τον Ρέτσο κρύβεται κάπου στην μέση

Ολυμπιακός: Ποιο το status του 25χρονου αμυντικού στη ομάδα του Πειραιά; Γιατί τον αδικεί η υπάρχουσα κατάσταση στο ρόστερ;
Ολυμπιακός: Η αλήθεια για τον Ρέτσο κρύβεται κάπου στην μέση

Ο φετινός Ολυμπιακός αποτελεί ένα νέο οικοδόμημα, με τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ να προσπαθεί να βάλει σε σειρά όλα τα κομμάτια του παζλ.

Κάθε αρχή και δύσκολη, λένε. Κάτι που κατάλαβε η ομάδα του Πειραιά στην πρεμιέρα της στο Europa League απέναντι στη Φράιμπουργκ (2-3). Ένα ματς για το οποίο πρέπει να έχει αρκετά παράπονα από τη UEFA.

Την ίδια ώρα, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός έφεραν εκτόξευση στο UEFA Ranking.

Σε μια νέα προσπάθεια, είναι λογικό να φαίνονται, πέρα από τα ενθαρρυντικά στοιχεία και τα προβληματικά. Και όπως και να το κάνουμε, η άμυνα, το κέντρο της για την ακρίβεια, δεν χαρακτηρίζεται ακόμα ως στιβαρό.

Κι αυτό διότι Ρέτσος και Φρέιρε δεν έχουν δέσει. Περισσότερο μπερδεύει ο ένας τον άλλον, παρά ταιριάζουν.

Εν προκειμένω, το θέμα μας είναι ο 25χρονος Έλληνας σέντερ μπακ. Έκανε το λάθος και στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους με τη Φράιμπουργκ υπέπεσε σε παράβαση πέναλτι, η οποία στην οικονομία του ματς αποδείχθηκε καθοριστική.

Πολλοί έπεσαν να τον… φάνε. Ότι δεν αξίζει να παίζει στον Ολυμπιακό κι άλλα φαιδρά. Ας το δούμε ψύχραιμα το πράγμα, υπό ένα πρίσμα ρεαλιστικό.

Εξάλλου, η αλήθεια για τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή βρίσκεται κάπου στη μέση.

Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι ούτε είναι ένας παίκτης στα… χαμένα, όπως την προηγούμενη σεζόν, ούτε Σεμέδο ή Μέλμπεργκ.

Παίρνοντας αυτό ως δεδομένο, ας περάσουμε στο πραγματικό status που πρέπει να έχει ο Ρέτσος.

Ολυμπιακός: Ο Ρέτσος χρειάζεται έναν leader δίπλα του, όχι τον Φρέιρε

Ο 25χρονος αποτελεί μια περίπτωση που έπεσε νωρίς στα βαθιά. Βασικός στην ομάδα μόλις στα 17 του, μεταγραφή – ρεκόρ στη Λεβερκούζεν, γνωστά αυτά.

Το level up δεν επήλθε ποτέ και πλέον αναζητεί νέο ξεκίνημα στον Πειραιά. Καμία αντίρρηση. Αξίζει την ευκαιρία, αλλά κάτω από ένα ορισμένο πλαίσιο.

Ο Ρέτσος χρειάζεται δίπλα του έναν ηγέτη στην άμυνα, με τον οποίο θα συνεργάζεται, τον οποίο θα ακούει συνεχώς. Έναν… Παπασταθόπουλο ας πούμε. Παίκτη δηλαδή με ειδικό βάρος που δεν τρομάζει στα σημαντικά παιχνίδια.

Όχι δηλαδή έναν Φρέιρε. Ο Αργεντινός ήρθε στην Ελλάδα για να κλείσει στόματα, αλλά μάλλον τα ανοίγει.

Έχουμε και λέμε:

  • Πέναλτι σε ματς που παραλίγο να στοιχίσει πρόκριση (VS Γκενκ)
  • Κακή αντιμετώπιση στο γκολ της ΑΕΚ στο ντέρμπι της OPAP Arena.
  • Γκάφα ολκής με Φράιμπουργκ, που άλλαξε όλη την ψυχολογία της ομάδας

Τρία κομβικά λάθη σε τρία παιχνίδια που… ζύγιζαν πολλά κιλά. Επομένως, η λέξη «ηγέτης» δεν συνάδει με τον Αργεντινό που έχει κι αυτός πολλά καρβέλια να φάει. Ενδεχομένως, οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει ήδη να σκέφτονται πως θα εντάξουν τον Μπιανκόν, αλλά και τι θα βρουν στην αγορά του Ιανουαρίου.

Εν κατακλείδι, με τον Φρέιρε δίπλα του, ο Ρέτσος γίνεται χειρότερος. Δεν συγχρονίζεται, μετατοπίζεται αφήνοντας κενά και ενίοτε βραχυκυκλώνει προσπαθώντας να κάνει διπλοβάρδιες στο κέντρο της άμυνας.

Είναι παίκτης που αξίζει να παίζει βασικός; Ναι. Είναι παίκτης που χρειάζεται στήριξη; Απόλυτα.

Πρέπει να έχει έναν εμπειρότερο δίπλα του; Χθες!

Διαβάσατε το άρθρο με τίτλο «Ολυμπιακός: Η αλήθεια για τον Ρέτσο κρύβεται κάπου στην μέση», όπου αναφέρθηκαν τα παρακάτω #tags (ετικέτες). Για σχετικά άρθρα επιλέξτε #tag.
Post on Facebook Post on X (Twitter) Post on LinkEdin Send this post with WhatsApp Send this post with Viber E-mail Post
Εγγραφείτε στα Σελίδα του του Sportime στην πλατφόρμα των Google news για άμεση κι έγκυρη ενημέρωση.
Σπύρος Γιαννόπουλος

H μανία για καταγραφή και περιγραφή των γεγονότων στον κόσμο του αθλητισμού με οδήγησε αρχικά στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και στη συνέχεια στο Pompeu Fabra της Βαρκελώνης για εξειδίκευση στην αθλητική δημοσιογραφία. Τα πρώτα επαγγελματικά βήματα για λογαριασμό της Mundo Deportivo και της Groupo MediaPro, ενώ το 2017 οι δρόμοι μου συναντήθηκαν με την εφημερίδα Sportime και από το 2018 το sportime.gr. Η διεθνής αθλητική ειδησεογραφία και οι παντός καιρού συνεντεύξεις είναι το πάθος μου, ενώ το ρεπορτάζ του ελληνικού ποδοσφαίρου το guilty pleasure μου.