Η Μπάγερν δεν είναι καλά. Ο Πέδρο Μαρτίνς το γνώριζε. Η μόνη φορά που οι Βαυαροί είχαν μείνει για περισσότερα από δύο ματς χωρίς νίκη επί Νίκο Κόβατς ήταν πέρυσι, τέτοια εποχή (4 συνολικά σε Μπουντεσλίγκα και Τσάμπιονς Λιγκ). Ήρθαν στο Φάληρο για να τους υποδεχθεί ο Ολυμπιακός, μετρώντας ήδη δύο στο πρωτάθλημα. Η πίεση, αφόρητη.
Τους περίμενε λοιπόν τους πρωταθλητές Γερμανίας αγριεμένους από το ξεκίνημα ο Μαρτίνς. Έγινε. Κομβικό για την εξέλιξη, όπως την είχε σχεδιάσει ο Πορτογάλος, στη φούρια της Μπάγερν ν’ αντέξει ο Ολυμπιακός. Άντεξε.
Αρχικά τα… δώρα του Κόβατς ήταν ευπρόσδεκτα. Μέχρι να καταλάβει ο Κροάτης πως η τοποθέτηση του Μίλερ στα άκρα εξέθετε και τον ίδιο και τον (ξενερωμένο από τον παραγκωνισμό) ποδοσφαιριστή του, αλλά και την ομάδα του όλα ήταν ρόδινα για τον Ολυμπιακό. Τη στιγμή που αποφάσισε όμως να τον φέρει στο πλάι του Λεβαντόφσκι η κατάσταση άλλαξε. Για να κάνει αυτή την κίνησης ο Κροάτης τεχνικός «θυσίασε» τον Κοουτίνιο, με τη μετατόπιση του Βραζιλιάνου στ’ αριστερά. Ο Ομάρ ωστόσο, ούτως ή άλλως, δεν απειλούσε. Η αριστερή πλευρά με τον φοβερό Τσιμίκα ήταν το πρόβλημα. Από τη στιγμή που ο προπονητής της Μπάγερν έστειλε πάνω του τον Γκνάμπρι… σίγησε. Αναγκαστικά.
Ολυμπιακός – Μπάγερν 2-3 τα γκολ (videos)
Λεφαντόφσκι ο… killer
Η Μπάγερν επιβεβαίωνε πως δεν είναι καλά. Ευτυχώς όμως γι’ αυτήν, της φτάνει και περισσεύει αυτός που έχει κολώνα της. Όχι, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι δεν είναι απλώς ο «εκτελεστής», ο killer, το «εννιάρι» των Βαυαρών. Είναι η αρχή και το τέλος της. Κάνει τόσα πολλά περισσότερα στο γήπεδο από το (απλώς και μόνο) να «σκοτώνει» που δικαιολογούν απόλυτα τα 15 εκατ. ευρώ που εισπράττει τον χρόνο στο Μόναχο.
Λειτουργεί ως playmaker με τα «σπασίματα» του, με τις κινήσεις του, με ή χωρίς μπάλα, δημιουργεί χώρους για τους συμπαίκτες του, κάνει τον αντίπαλο του να τελειώσει το ματς και να πιστέψει πως έπαιξε τρία, όχι ένα. Αυτός λοιπόν είναι καλά. Πολύ καλά. Πάντα καλά. Και αυτός, μονάχος του, φτάνει για να κάνει τη διαφορά.
Τα δυο του γκολ, «κρύα» και τα δύο ειδικά το δεύτερο (όχι όμως από πλευράςa αντίληψης και εκτέλεσης, αλλά αντίδρασης της άμυνας του Ολυμπιακού και στις δύο περιπτώσεις), επέτρεψαν στην Μπάγερν να φύγει από την Ελλάδα χωρίς πρόσθετη πληγή. Όχι πως δεν τις δημιούργησε ο Ολυμπιακός. Το έκανε. Αλλά η νίκη, πάντα γιατρεύει, επουλώνει. Και οι Βαυαροί την πήραν, χάρη στον πληρέστερο, καθαρόαιμο φουνταριστό του πλανήτη. Τη στιγμή που ο προπονητής του, «κλείδωνε» το κέντρο με την είσοδο του Τολισό…
Για τον Ολυμπιακό τι μένει; Η προσπάθεια. Η στοχοπροσήλωση. Η (ξανά σωστή) τακτική απέναντι σε μια ομάδα που ακόμη και όταν δεν πατάει καλά, είναι εκτός ακόμη και για… ματιά από οποιαδήποτε ελληνική ομάδα. Η ξεκάθαρη – βάσει των αλλαγών του προπονητή– πρόθεση να πλησιάσει αυτό το ασυναγώνιστο επίπεδο παίζοντας ποδόσφαιρο, επιθετικό ποδόσφαιρο. Λοβέρα αντί Μπουχαλάκη στο 1-2, Γκερέρο αντί Μασούρα στο 1-3. Σαφής η εντολή: Παίξτε, κυνηγήστε. Έγινε. Ο Ολυμπιακός μείωσε, κυνηγώντας λυσσασμένα μέχρι τέλος και να κερδίσει τελικά, μόνο, άλλα δίκαια την αποθέωση του κόσμου του.
Ολ’ αυτά έφταναν για να κοντραριστεί η Μπάγερν. Για να νικηθεί όμως ο Λεβαντόφσκι και το ξύπνημα του Κόβατς, όχι…
Κάντε follow στο Sportime
Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook
Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram