Η… φαγητολίστα επιθυμιών σου πριν πεθάνεις!

«Κοιμάσαι είκοσι, ξυπνάς τριάντα και κάπως υπολόγιζες να κάνεις τα πάντα. Να μάθεις φλάουτο, να μάθεις σκάκι, να πας στην Ελβετία, στο Ιράν, στην Ιθάκη. Κοιμάσαι είκοσι, ξυπνάς σαράντα, γαμώτο, δεν τραγούδησες ποτέ σε μια μπάντα.

Τώρα ρυτίδιασες και δεν σε παίρνει, κι αυτός που σε γυρόφερνε, δεν σε γυροφέρνει. Μια μέρα θα πεθάνεις, γι’ αυτό πάρτο σερί. Μια μέρα θα πεθάνεις, κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ», λέει εύστοχα -μεταξύ άλλων- η Φωτεινή Αθερίδου στο τραγούδι της «Πάρτο σερί (μια μέρα θα πεθάνεις)».

Μην το πάρεις προσωπικά, μπορεί να μη θέλησες ποτέ να μάθεις φλάουτο ή να πας στο Ιράν (την Ιθάκη όλοι την έχουμε σημειώσει στο χάρτη έστω μία φορά στη ζωή μας), ούτε εμείς, όμως, έχουμε σκοπό να σου μάθουμε σκάκι, ούτε καν η κόρη του Θοδωρή (του Αθερίδη, ντε) να φτιάξει -για σένα- μπάντα! Έχουμε φτιάξει ωστόσο για σένα μια… τιτανοτεράστια λίστα επιθυμιών ως προς τα φαγητά, τις γευστικές εμπειρίες καλύτερα, που θα πρέπει να δοκιμάσεις πριν πεθάνεις! Μια punk rock – cult food bucket list που θα ζήλευε κι ο Τζακ Νίκολσον, απείρως ασφαλέστερη από το να κάνεις κολύμπι με σαλάχια στον κοραλλιογενή ύφαλο της Αυστραλίας και σαφέστατα σοβαρότερη από το να ταφείς μέσα σ’ ένα κουτί Pringles, σαν τον Φρέντρικ Μπάουρ…

Ετοιμάσου για ένα Top 10 προτάσεων που θα κάνουν τον διαιτολόγο σου να δακρύσει και τον γιατρό που παρακολουθεί τη χοληστερίνη σου, να μην σηκώσει ξανά το τηλέφωνο. Don’t worry. Εσύ τη δουλειά σου! Όταν έρθει η ώρα να «φύγεις» (να πάει 2120 και να το ξανασυζητήσουμε!) θα πρέπει να είσαι πλήρης, ημερών και θερμίδων. Υπερήφανος κι ευτυχισμένος, με ένα ποτηράκι Jack συντροφιά, ευλογημένο από τον Lemmy.

1. «DOUBLE TROUBLE»

Έχεις καταναλώσει μέχρι σήμερα 1.236.000 σουβλάκια και 4.589.316 πιτόγυρα. Το ξέρουμε. Είναι το εθνικό μας σπορ, το αγαπημένο φαγητό των Ελλήνων. Τόσο, που νομίζεις πια ότι στα… μπάρμπεκιου του παραδείσου θα υπάρχουν σούβλες, γύροι, τζατζίκια, αλάδωτες πίτες και τόνοι πατάτας τηγανητής. Άσε μας να μιλήσουμε λιγάκι και στον Αμερικανό που κρύβεις μέσα σου. Μάθε, λοιπόν, ότι το Νο1 fast food/comfort food στον κόσμο δεν είναι πλέον η πίτσα, ούτε φυσικά το σουβλάκι (εκτός Ελλάδας), αλλά το μπέργκερ…

Και μπέργκερ υπάρχουν τριγύρω πολλά, πάρα πολλά, μα ποτέ δεν είναι αρκετά. Πόσο μάλλον, δε, όταν μιλάμε για top class μπέργκερ. Μπέργκερ vegan, μπέργκερ με αβοκάντο, με πίκλες, αγγούρια, βοδινά, χοιρινά, black angus, κοτοπουλίσια, μπέργκερ με τσορίθο (δεν είναι πρωτοπαλίκαρο στο Narcos), με χαλαπένιος (δεν είναι Αργεντινός του Αστέρα Τρίπολης), σάλτσες, σοκολάτες, μπέργκερ για όλα τα γούστα. Μπέργκερ to die for! Μπέργκερ για παλινδρόμηση, για λιποθυμία, για super food στη θέση της σαλάτας με κινόα και π@$@ρι ταύρου που σου προτείνουν γυμναστές και διαιτολόγοι, μπέργκερ για να… μαζέψεις μανιτάρια με τον Τζιμ Μόρισον στα βουνά της Ανάφης! Κανένα και ποτέ δεν θα φτάσει, ωστόσο, τη δημοτικότητα ενός κλασικού διπλού αμερικάνικου Τσίζμπεργκερ. Με λιωμένο τσένταρ και μπέικο (μπέικο, που λένε και στον Πειραιά), με τις πίκλες και τις σάλτσες του.

Εμείς είμαστε εδώ, για σένα. Δεν θα χρειαστεί (είπαμε, πολύ μακριά να είναι αυτή η ώρα) να βγάλεις εισιτήρια για Νέα Υόρκη ή Τέξας. Μια στάση στο Μετρό της Ακρόπολης, στον πεζόδρομο του Μουσείου, θα σου έρθει σίγουρα πιο οικονομική. Εκεί θα βρεις το “Old School – The Food Project”. Ένα φοβερό μπεργκεράδικο με cult-punk rock συνταγές εμπνευσμένες από τα 80s & 90s. Αν βαρεθείς να διαβάσεις όλο τον κατάλογο (δεν θα βαρεθείς!), ζήτησε απλά ένα “Double Trouble” από τα χεράκια του γνωστού “Mr. Gold Pig” και θα μας θυμηθείς.

Κλείσε τα μάτια, άφησε το black angus να εκραγεί μέσα στο στόμα σου, σκέψου τους διπλούς μπελάδες της ζωής σου (οι Ολντ Σκουλάδες εμπνεύστηκαν από το δίδυμο Μπατς Σπένσερ-Τέρενς Χιλ, από τους δίδυμους Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ στο “Double Impact” και φυσικά από το αξέχαστο video game “Double Dragon”) κι όλα αυτά υπό τους ήχους του “Hells Bells” των AC/DC! Αν είσαι τυχερός, μπορεί να πέσεις και πάνω σε κάποια θεματική βραδιά του μαγαζιού (Diego Maradona, Cobra Kai, Eric Cantona, Iron Maiden, Knight Rider, ThunderCats, Chicago Bulls, Ozzy Osbourne κ.α.)…

2. ΦΑΚΕΣ ΜΕ ΜΠΕΪΚΟ

Όταν ο φίλος μου ο Γιώργος έφτιαχνε σπίτι του φακές με μπέικο (είπαμε, μπέικο το λεν στον Πειραιά, δεν είμαστε άλλωστε Κύπριοι να βάζουμε ένα «ν» στο τέλος της λέξης!), όλοι αυτοί οι Μάστερ Σεφ ήσαν αμούστακα παιδιά με ένα πιροσκί στο χέρι από το κυλικείο του γυμνασίου…

Τον ακούς να μιλάει για οξύτητες, καπνίσματα της φακής και του αλλαντικού και μετράς αντίστροφα για την ώρα που κι εσύ θα καταστρέψεις -έστω μία φορά στη ζωή σου- τις παραδόσεις του τόπου σου με λίγο από δυτικοευρωπαϊκό Γκοντζίλα. Try it at home! Βάλε και λίγη φετούλα και είσαι έτοιμος για οντισιόν. Κόπηκες, αλλά τουλάχιστον έφαγες σαν άρχοντας. Σημασία έχει το ταξίδι…

3. ΠΑΓΩΤΑ: 180, ΜΠΑΝΙΑ: 0

Θυμάσαι τότε που ήμαστε πιτσιρικάδες και… τις μετρούσαμε, λέγοντας πόσα παγωτά έχουμε φάει και πόσα μπάνια έχουμε κάνει; Άσε τα μπάνια. Αποτελούμαστε έτσι κι αλλιώς από 70-75% νερό, στον παράδεισο θα έχει λογικά πολλά τρεχούμενα νερά για να ρίξουμε καμιά βουτιά, πιάσε λοιπόν τα παγωτά. Πάρε παγωτά, πολλά παγωτά!

Θυμάσαι, επίσης, που σε κυνηγούσε πάντα η μαμά και η γιαγιά με φασολάκια, αυγά και σπανακόπιτες; Ήρθε η ώρα να πάρεις την εκδίκησή σου. Ξεκίνησε με κυπελάκι βανίλια-σοκολάτα για πρωινό, συνέχισε με γρανίτα ροδάκινο το απόγευμα, ολοκλήρωσε με χωνάκι λευκή σοκολάτα το βράδυ, πρόσθεσε και λίγη φράουλα, σιρόπια, μπισκότα, τρούφες, φάε και τα κομμάτια που θα πέσουν στο πάτωμα! Μη μασάς. Απλά κατάπινε. Αν ξέχασες τη στρατσιατέλα, το καϊμάκι και την μπανάνα (πάντα για παγωτό μπανάνα μιλάμε), υπάρχει και αύριο. Απόλαυσέ το. Μπάνια: 0, παγωτά: 180 (μέσα σε λίγες μόνο μέρες)… Στομάχι: Καλή τύχη. Ποιος νοιάζεται, όμως; Μαζί μας θα τα-το πάρουμε;

4. ΜΙΛΚΟ ΚΑΙ (ΖΑΜΠΟΝΟ)ΤΥΡΟΠΙΤΑ…

Το ξέρουμε. Είναι και συνταγή για τη δυσκοιλιότητα! Γιατί να απευθυνθείς σε γιατρό και να χάσεις 2 ώρες και 50€ από τη ζωή σου; Με ένα σοκολατένιο ρόφημα, έτοιμο, συσκευασμένο από τα περίπτερα και μία τυρόπιτα ή ζαμπονοτυρόπιτα, θα ξαλαφρώσεις, θα πάνε κάτω όλα τα φαρμάκια…

Λένε πως το φαγητό είναι μνήμες. Και αυτές είναι που παίρνουμε μαζί μας, στον κάτω ή τέλος πάντων στον πάνω κόσμο. Ποιος δεν θυμάται τον εαυτό του να σταματάει σ’ ένα οποιοδήποτε ταχυφαγείο για μία «βρώμικη» και γεμάτη λαδίλα και λίπη σφολιάτα; Σε συνδυασμό, πάντα, με ένα μίλκο, το μίλκο το «ορθόδοξο», αυτό στη χάρτινη συσκευασία (με φράουλα ή σκέτο).

Δεν είχε μπει ακόμη στη ζωή μας, άλλωστε, ο φρέντο εσπρέσο και ο καπουτσίνο, δεν το έπαιζε τότε κανένα… βλαχαδερό από το Μπραχάμι ότι είναι ξάδερφος του Ντελ Πιέρο. Μην ξεχάσεις ποτέ, λοιπόν, την καφρίλα των παιδικών σου χρόνων και άσε τις έγνοιες να βυθιστούν στη λήθη μιας λεκάνης…

5. ΠΙΤΣΑ, ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΡΑΤΕ!

Η πίτσα και η μπάλα, εντάξει, είναι δύο έννοιες συνυφασμένες. Είσαι στο σπίτι με φίλους και ετοιμάζεστε για ματσάκι Τσάμπιονς Λιγκ. Ο τριθέσιος καναπές, η μεγάλη τηλεόραση στο σαλόνι και 1-2-3 πίτσες συνοδεία μπύρας ή… Κόα Κόλας, που θα έλεγε και ο Σούλης Παπαδόπουλος, είναι η συνταγή των καλοπερασάκηδων.

Κάποτε ήταν της μοδός και το καράτε, αλλά αυτό στην πορεία των χρόνων έμεινε στον πάγ(κ)ο. Λίγο τα Καράτε Κιντ, λίγο ο Μπρους Λι παλιότερα και ο Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ μεταγενέστερα, πολύ τα δημοφιλή βιντεοπαιχνίδια Street Fighter, Mortal Kombat, Double Dragon, Tekken, όλοι κάναμε ένα break μεταξύ μπάλας και πίτσας για να δούμε πόσους «έχουμε» και πόσα… απίδια χωράει ο σάκος.

Οι καιροί άλλαξαν, για το καράτε, τις σχολές πολεμικών τεχνών, όπως και τα ξυλίκια στα «μπλιμπλίκια», ο σύγχρονος άνθρωπος τεμπελιάζει όλο και περισσότερο, την πίτσα, όμως, δεν την αρνήθηκε ποτέ. Μην παραλείψεις, λοιπόν, να «χτυπήσεις» ένα πιτσούρι της αρεσκείας σου (πάντα με τα χέρια, ποτέ με μαχαιροπίρουνο), προς τιμήν της λαδωμένης συνοικιακής πίτσας της νιότης σου και μην αφήσεις πίσω σου ούτε μπουκιά… Κανένα ίχνος! Στο τελευταίο κομμάτι και στην τελευταία μπουκιά, άλλωστε, ξεχωρίζουν οι άντρες από τα αγοράκια και οι winners από τους υποκριτές (savoir vivre και αηδίες).

6. ΛΟΥΚΟΥΜΑΔΕΣ ΜΕ ΤΡΥΠΑ

Λουκουμάδες υπάρχουν πολλοί. Μεγάλοι, μικροί, με τρύπα, χωρίς. Οι «ορθόδοξοι», οι σωστοί, είναι αυτοί με την τρύπα, ωστόσο. Πάντα με μέλι και κανέλλα. Ξέρουμε, υπάρχουν αρκετές παραλλαγές. Λουκουμάδες με σοκολάτα (νουτέλα, μερέντα, λευκή, μαύρη, γάλακτος κ.α.), με παγωτό, με φρούτα κτλ. Και στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πολλές Γιουνάιτεντ, μία είναι, όμως, η αυθεντική. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Δεν μπορεί να υπάρξει Έλληνας, για να μην πούμε άνθρωπος γενικότερα, που να σέβεται τον εαυτό του και να μην έχει δοκιμάσει λουκουμάδες («την πιο γλυκιά τρύπα της ζωής μας», όπως φώναζε κάποτε ο Αποστόλης στην Ακρόπολη), προτού φύγει απ’ αυτόν τον μάταιο -και θερμιδικά μάταιο-κόσμο. Έλληνας δίχως λουκουμά, είναι Αμερικανός αστυνομικός χωρίς ντόνατς! Γίνεται;

7. TACOS & DAKOS

Μεξικό-Κρήτη, τάκος και ντάκος. Τόσο κοντά και τόσο μακριά. Είμαστε σίγουροι ότι θα έχεις δοκιμάσει ντακάκι-α στη ζωή σου, με το κλασικό κρητικό κριθαροκούλουρο, τη βρεγμένη τομάτα, τη φέτα, το λαδάκι, τη ρίγανη και τις ελιές. Ώρα να σου πούμε για κοντινές συνταγές, για «ανοιχτά σάντουιτς» ή «ανοιχτές μπρουσκέτες» από το… γειτονικό Μεξικό, για τα λεγόμενα Τάκος! Γειτονικό Μεξικό, ναι, καθώς με το ίντερνετ (ειδικά με μία γρήγορη VDSL) κάνεις το Χανιά-Σιναλόα σε μονάχα 1.5 δευτερόλεπτο!

Κατά βάθος ξέρεις τι είναι το τάκο, αλλά φοβάσαι μην καείς. Ακούς για Μεξικό, chipotle, pico de gallo, carnitas pata negra, τα συνδυάζεις με τεκίλα (ή βενζίνη!) και σκέφτεσαι αιχμαλωσίες και βασανιστήρια στα καρτέλ του Ελ Τσάπο! Όχι, αμίγκο. Δεν είναι έτσι. Άφησε τα τάκος των έμπειρων τακανθρώπων των Αθηνών (δεν υπάρχουν και πολλοί) να σου ανάψουν φωτιές με τους τέλειους συνδυασμούς κρεάτων, σαλτσών, φρούτων και λαχανικών, όλα αυτά τυλιγμένα σε μία αυθεντική μεξικάνικη τορτίγια και ξέχασε τα πάντα.

Ντάκος ή Τάκος, Κρήτη ή Μεξικό, Ζωνιανά ή Γουαδαλαχάρα, όλα μια εμπειρία που θα πρέπει να ζήσει κανείς. Όχι συνέχεια παστίτσιο, φασολάδα, διακοπές στον Άγιο Κωνσταντίνο και στα Καμένα Βούρλα.

8. PANCAKE ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ

Οι αρχαίοι Έλληνες το αποκαλούσαν σταιτίτη, τηγανίτη, ταγηνίτη, ταγηνία. Οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας, τηγανίτα. Σήμερα, στην μεταμοντέρνα Ελλάδα και ειδικά στις μεγαλουπόλεις, που όλες οι ξενικές λέξεις είναι in, τη λέμε pancake. Και είναι μια λέξη που όλους μας ενώνει. Αθηναίους και Θεσσαλονικείς. Χωρίς καμία αμφιβολία ή διαφωνία.

Κάπου εκεί έρχεται τώρα η μπουγάτσα (η γλυκιά, όχι με το τυρί, όχι η τυρόπιτα) και διχάζει ξανά. Pancake μπουγάτσα, λοιπόν. Να άλλο ένα πιάτο που δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε να δοκιμάσουμε, προτού μας… ξεχάσει ο κόσμος. Είναι ο συνδυασμός των δύο που «σκοτώνει», όμως εμάς έτσι κι αλλιώς δεν μας νοιάζει, καθώς ήδη γνωρίζουμε ότι είναι βέβαιο το τέλος!

Αν πέσουμε στον σωστό άνθρωπο (σεφ ή ζαχαροπλάστη) και δοκιμάσουμε pancake με μπουγάτσα (όπου μπουγάτσα εννοούμε την κρέμα εδώ στην Αθήνα, όχι μόνο το φύλλο, σόρρυ κιόλας Βόρειοι φίλοι μας), θα πάθουμε πλάκα. Πρόκειται για μια ιδέα απλή, μα εξίσου πεντανόστιμη. Once in a lifetime.

9. ΣΟΥΒΛΑΚΙ VEGAN ΚΑΙ ΠΙΤΑ ΑΠΟ ΜΑΡΟΥΛΙ

Στις θρησκείες και στα μοντέλα αυτών, πάντα θα δίνεται στον άνθρωπο η δυνατότητα να μετανοήσει, να ζητήσει συγχώρεση, άφεση αμαρτιών, προκειμένου να εξιλεωθεί. (Un)fair enough, μα αυτό είναι μια άλλη συζήτηση…

Αν έρθει ποτέ η ώρα να μετανοήσετε για την τόσο… λαίμαργη κρεατοφαγία σας, για την τόσο τοξική ζωικά ζωή σας, έχουμε τη χορτοφαγική πρόταση. Σουβλάκι vegan με γύρο από μανιτάρια, αλάτια, πιπέρια, τσουκνίδες, ραδίκια, αβοκάντο, μέλι από σταφύλι, vegan τυρί και τζατζίκι από εργοστάσιο (υγιεινά θέλατε, θα φάτε και χημεία…) και για ακόμη λιγότερες θερμίδες (στο τέλος θα εξαγνιστείτε) προτείνουμε πίτα από μαρούλι! Ναι, να είναι το «σουβλάκι» σας τυλιγμένο από μαρούλι!

Μιλάμε με… αγιορείτικους όρους και μετά από μεγάλη θρησκευτική κατάνυξη (!) για μία γευστική εμπειρία που θα σας στείλει… ευλογημένους και καθαγιασμένους (δεν φταίνε, άλλωστε, σε τίποτα τα ζωάκια) στον άλλο κόσμο. Μετανοείτε! Ποτέ δεν είναι αργά. Έστω και την ύστατη στιγμή. Αυτό δεν κάνουν και κάποιοι εγκληματίες, με τις ευλογίες κάποιων ιερέων; Εξομολογούνται και παίρνουν το αντίστοιχο συγχωροχάρτι.

Για καλό και για κακό, λοιπόν, ακόμη κι αν δεν είστε έτοιμοι για μια τέτοια αλλαγή (βιγκανισμό) ας έχετε πάντα μαζί σας, στην τσάντα-τσαντάκι σας, τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο, ένα τέτοιο vegan μαργαριτάρι (για το σουβλάκι λέμε, ντε) και αν έρθουν τα δύσκολα, ξετυλίξτε το. Προσευχηθείτε, φάτε 2-3 μπουκιές, ζητήστε συγχώρεση και όλα θα πάνε καλά…!

10. ΦΑΣΟΛΑΔΑ ΜΕ (ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΟ) ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ

Έπαιξες τα λεφτά του ενοικίου σου στην πρόκριση της Μπενφίκα επί του ΠΑΟΚ; Δεν έχει μείνει ούτε τάλιρο στην τσέπη, για να πεταχτείς για ένα «βρώμικο» στη Μαβίλη; Σου έχουμε τη λύση. Παίρνεις τηλέφωνο τη μαμά, της ζητάς να φτιάξει μια περιποιημένη φασολάδα (κάθε Ελληνίδα μάνα κρύβει στα ντουλάπια της φασόλια, γάλα, ρύζια και μακαρόνια, λες και περιμένει να… γίνει πόλεμος ή να έρθουν στο σπίτι φτωχά και άσιτα παιδιά από την Μπιάφρα) και επιστρέφεις στις ρίζες σου…

Αν συνεχίσεις βέβαια να παίζεις στοίχημα, σε βλέπουμε να γυρίζεις για τα καλά στις ρίζες σου -δηλαδή στο πατρικό σου- και να μη μένεις μόνο στη φασολάδα… Για την ώρα, και επειδή δεν ξέρεις τι πρόκειται να προκύψει, ξεκίνα δυναμικά με την παραδοσιακότερη σούπα μας.

Αν έχουν περισσέψει και λίγα χρήματα από τη σύνταξη της μαμάς ή του μπαμπά και δεν κάνεις και… ραμαζάνι, πάρε και ένα λουκάνικο -σωστό, θεσσαλικό, με πράσο, όχι καταυλακιώτικο με πορτοκάλι- και συνόδευσέ την. Αν όχι, μπορείς να κόψεις ένα φύλλο από ένα παλιό, κλασικό «Διεθνές» τετράδιο (ναι, αυτό το μπλε, το “Super”) και να ζωγραφίσεις το λουκάνικο! Στη συνέχεια, το βάζεις δίπλα στη φασολάδα και έχεις αυτόματα την ψευδαίσθηση ότι τρως πλουσιοπάροχα μέσα στη φτώχεια σου. Με τον ίδιο τρόπο μπορείς να σχεδιάσεις (πάντα σε λευκό φύλλο του ίδιου τετραδίου) και ποικιλίες τυριών, γαλακτομπούρεκα, παγωτά και κοκτέιλ, έχοντας φτηνά και υπεύθυνα πολλές τελευταίες απολαυστικές εμπειρίες…

Υ.Γ. Αν εσύ που μας διαβάζεις βρίσκεσαι στο Νιού Τζέρσι (New Jersey), λέμε αν, και δεν έχεις ούτε μαμά, ούτε πατρικό κοντά σου για τσάμπα φασολάδα, μάθε ότι ο Τζον Μπον Τζόβι έχει ανοίξει εκεί ένα μεγάλο εστιατόριο, στη γενέτειρά του, όπου μπορεί ο καθένας να φάει χωρίς να πρέπει να πληρώσει! Ενίοτε, δε, βρίσκεται και ο ίδιος εκεί και μαγειρεύει για τους φτωχούς και τους άστεγους. Αν είσαι τυχερός, λοιπόν, θα γνωρίσεις και ένα από τα παιδικά σου είδωλα, τρώγοντας από τα χεράκια του φασολάδα ή έστω ένα απλό ρύζι με… κέτσαπ και κοτόπουλο (αν δεν έχει, ζωγράφισέ το)!

Αν δεν βρίσκεσαι στο Νιού Τζέρσι και μπορείς να περιμένεις, σε ενημερώνουμε ότι ένας από τους καλύτερους σεφ-μάγειρες της Ελλάδας, ο Δημήτρης Αϊβαλιώτης του Οινομαγειρείου των Θεών (Gods’ Restaurant) και της τηλεοπτικής εκπομπής «Μη Μασάς» με τον Γιώργο Τσούλη, θα ήθελε πολύ να καταφέρει στο μέλλον (σε ένα ιδανικό μέλλον και κόσμο) κάτι αντίστοιχο. Όχι να γίνει Μπον Τζόβι, αλλά να είναι σε θέση να βοηθάει τους συνανθρώπους μας με την αγάπη του για τη μαγειρική.