Μέχρι και τις τελευταίες στιγμές της ζωής της, η 17χρονη Ηρώ Κωνσταντοπούλου έδειχνε την περιφρόνηση προς τους χιτλερικούς κατακτητές.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, ήταν ένα νέο κορίτσι που δεν ανεχόταν τη χιτλερική μπότα στην Ελλάδα. Μιλώντας άπταιστα γερμανικά, «στόλιζε» τους δεσμοφύλακες στη γλώσσα τους. Δε φοβήθηκε το θάνατο, ίσα- ίσα που είχε εκφράσει την προτίμησή της να εκτελεστεί, παρά να βρεθεί σε στρατόπεδο εργασίας στη Γερμανία.
«Δε ντρέπεστε; Είστε Ελληνίδες; Καλύτερα νεκρές παρά να μας εξευτελίσουν» έλεγε στις συγκρατούμενές της στο Μπλοκ 15 στο Χαϊδάρι (υφίσταται ακόμα το κτίριο που ονομάζεται και «Ελληνικό Άουσβιτς») όταν άκουγε να θεωρούν… λύτρωση το στρατόπεδο στη Γερμανία.
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου 1927. Οι γονείς της, καταγόμενοι από την Σπάρτη, ήταν ευκατάστατοι.
Μαθήτρια του Αρσακείου ακόμα, οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ, ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση. Ήταν άριστη μαθήτρια και μιλούσε τέσσερις ξένες γλώσσες.
Κάτω από τη σχολική της ποδιά έκρυβε όπλα και προκηρύξεις. Έγραφε συνθήματα και κολλούσε αφίσες στους τοίχους. Προκαλούσε διαρκώς τους κατακτητές.
Δεν τους φοβόταν…
Την ημέρα των γενεθλίων της, το 1944, μια ομάδα των Ταγμάτων Ασφαλείας μπήκε στο σπίτι της οικογένειας, στην οδό Βεϊκου 57 στο Κουκάκι. Η Κωνσταντοπούλου συνελήφθη και οδηγήθηκε στο αρχηγείο της Κομαντατούρ όπου βασανίστηκε αλύπητα από τον περιβόητο συνεργάτη των Γερμανών, Αγήνορα.
Ήταν δωσίλογος που καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και έγινε αρχηγός της ναζιστικής οργάνωσης Μπουντ. Στο τέλος κατέφυγε στη Βιέννη. Ο αστυνομικός διευθυντής Ν. Αρχιμανδρίτης κατέθεσε στο Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων ότι ο Αγήνορας εκτελέστηκε στη Βόρεια Ελλάδα από αντάρτες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.)
Παρά τα φρικτά βασανιστήρια δε λύγισε. Οι Γερμανοί και οι προδότες συνεργάτες τους δεν της απέσπασαν καμία πληροφορία.
Οι γνωριμίες και τα χρήματα των γονιών της, είχαν αποτέλεσμα. Η 17χρονη μαθήτρια απελευθερώθηκε… Αλλά δε σταμάτησε τη δράση της.
Στις 31 Ιουλίου του 1944, συνελήφθη και πάλι από άνδρες των Ες Ες μετά από σαμποτάζ σε τρένο που κουβαλούσε πυρομαχικά.
Στα κρατητήρια της Κομαντατούρ, στην οδό Μέρλιν, η Κωνσταντοπούλου βασανίστηκε φρικτά και πάλι. Δεν της απέσπασαν κουβέντα. Με σθένος και αυτοέλεγχο περιφρονούσε τους βασανιστές της. Κι απαντούσε ότι «αγωνίζεται για την πατρίδα της». Επί τρεις εβδομάδες δεν «έσπασε» παρά τις κτηνωδίες των Γερμανών.
Οι ναζί την έστειλαν στο Μπλοκ 15, στο Χαϊδάρι. Στο θάλαμο των μελλοθανάτων. Η Κωνσταντοπούλου δεν έχασε το θάρρος της. Εκεί γνώρισε τη Λέλα Καραγιάννη, άλλη μια σημαντική μορφή της αντίστασης και πολλές φορές κοιμόταν στην αγκαλιά της.
Η Καραγιάννη έμαθε και το μαντάτο της εκτέλεσης. Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1944, ρώτησε έναν Ουγγρογερμανό φρουρό γιατί επικρατούσε τέτοια κινητικότητα. Με σπαστά ελληνικά της απάντησε «Ηρώ αύριο πρωί πρωί…» κι έκανε την κίνηση του δείκτη του χεριού να τραβάει τη σκανδάλη.
Πραγματικά, το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου 1944, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου και άλλοι 49 Έλληνες βρέθηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Οι Γερμανοί τους εκτελούσαν ανά πεντάδες…
Οι χιτλερικοί την έστησαν στην τοίχο… Η παραγγελιά ήταν «17 σφαίρες όσα και τα χρόνια της, για παραδειγματισμό». Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου δε φοβήθηκε. Λίγο πριν το «πυρ» έσκισε το φόρεμά της και φώναξε: «Χτυπάτε! Κτήνη»!
Η Ηρώ έπεσε για τη λευτεριά τής πατρίδας, 37 μέρες προτού απελευθερωθεί η Ελλάδα. Στις 29 Δεκεμβρίου του 1977 η Ακαδημία Αθηνών, με εισήγηση του καθηγητή της Φιλοσοφίας, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, τίμησε την ηρωίδα με μεταθανάτιο βραβείο για την υπέρτατη θυσία της, αναγνωρίζοντας έτσι και τη συμβολή της ΕΠΟΝ στον απελευθερωτικό αγώνα. Το 1981 ο Νίκος Φώσκολος μετέφερε στη μεγάλη οθόνη τη ζωή της, με πρωταγωνίστρια τη Μαίρη Βιδάλη….