Τόσο το Βέλγιο όσο και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέρουν την ίδια «κωδική» ποδοσφαιρική ονομασία: «κόκκινοι διάβολοι». Ακριβώς εκεί όμως τελειώνει η ομοιότητά τους σε ό,τι έχει να κάνει με το Ρομέλου Λουκάκου.
Ενώ στη Γιουνάιτεντ ενίοτε δεν μπορεί να κάνει κοντρόλ με την μπάλα… σταματημένη και περνά διαστήματα που εξαφανίζεται εντελώς από την «κυκλοφορία», με την εθνική τα «παστελώνει» αδιαλείπτως και υπό πάσα συνθήκη όντας ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών (48 γκολ σε 81 συμμετοχές).
Τέτοιο χάσμα, από δεινός σκόρερ σε «κατσαπλιάς», έχει εξήγηση; Ω, ναι. Την απλούστερη όλων: η ομάδα. Στο Βέλγιο βρίσκεται με (της ανώτερης ποιοτικής στάθμης) συμπαίκτες με τους οποίους αγωνίζεται μαζί εδώ και πολλά χρόνια. Γνωρίζουν πώς, πού και πότε θα κινηθεί και τον «ταΐζουν» όπως και όταν πρέπει. Εντέν Αζάρ και Κέβιν ντε Μπρόινε θα έκαναν τη ζωή υπέροχη σε οποιονδήποτε φορ εκεί έξω.
Επειτα είναι ο προπονητής. Ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ είχε ήδη αντλήσει το καλύτερο δυνατό από τον «Big Rom» στην κοινή τους θητεία στην Εβερτον. Ο Ισπανός προπονητής συνέχισε από εκεί που το είχε αφήσει, με το που ανέλαβε το Βέλγιο. Ο Λουκάκου ξέρει ότι αυτός είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς στην επίθεση, ότι ο κόουτς τον πιστεύει στο μέγιστο. Κάτι που τον γεμίζει δύναμη και διάθεση.
Σημαντικότατο επίσης ότι γουστάρει να παίζει με το εθνόσημο. «26 χρονών, αλλά ήδη θρύλος», έγραφε πανό που εμφανίστηκε στις εξέδρες του «Ρουά Μποντουέν» των Βρυξελλών. Ενα πανό που μίλησε κατευθείαν στην καρδιά του.
Ο Ρομέλου Λουκάκου δε δέθηκε με τη Γιουνάιτεντ
Αντίθετα, με τη Μάντσεστερ δεν υπήρξε ποτέ «δέσιμο». Παρότι προικισμένος με ισχυρό χαρακτήρα, έχει κι αυτός τις αδυναμίες του. Χρειάζεται, όπως οι περισσότεροι, να νιώθει ότι τον περιβάλουν με εμπιστοσύνη. Αυτό δεν το εισέπραξε στο «Ολντ Τράφορντ».
Εφαγε πάγκο και γιούχα, έχασε την όρεξη του για μπάλα μαζί και το ρυθμό του. Προς υπεράσπισή του, μια τόσο κακή ομάδα όσο κατάντησε να είναι η Γιουνάιτεντ τα τελευταία χρόνια, έγινε τοξική. Δείτε και την περίπτωση του Αλέξις Σάντσες…
Οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ όμως ουδόλως εντυπωσιάζονται από τις επιδόσεις του Ρομέλου Λουκάκου με το Βέλγιο, από αυτές τις εξηγήσεις ή δικαιολογίες. Γι’ αυτούς η ετυμηγορία έχει βγει και είναι τελεσίδικη: δεν είναι ο φορ που θέλουν, «δεν μπορεί το παλικάρι».
Ακόμα και από ματς όπως το προχθεσινό με τη Σκωτία, κατά το οποίο έβαλε δύο γκολ και άγγιξε 2-3 φορές το χατ τρικ, επιλέγουν να σταθούν και να προτάξουν μια φάση που όντως έκανε ένα αστείο τεχνικό λάθος (στην ουσία απέκρουσε ο ίδιος σουτ του, με το άλλο πόδι).
https://www.youtube.com/watch?v=EMUJsSUSgTU
Η Ιντερ σε καλεί!
Αμοιβαία τα αισθήματα. Ούτε ο 26χρονος θέλει να συνεχίσει μαζί τους. Επειτα από αρκετά χρόνια στο Νησί (Τσέλσι, Γουέστ Μπρομ, Εβερτον οι προηγούμενοι σταθμοί του) νιώθει ότι ήρθε η στιγμή να δοκιμάσει κάτι άλλο.
Το ενδιαφέρον της Ιντερ είναι εντονότατο. Ο Αντόνιο Κόντε τον έχει αναγάγει σε Νο1 μεταγραφική προτεραιότητα. Τον είχε «καημό» από τότε που ήταν στην Τσέλσι, αλλά τελικά ο Λουκάκου (λόγω Μίνο Ραϊόλα, τότε ατζέντη του) έκανε το λάθος, όπως αποδείχτηκε, να προτιμήσει τη Γιουνάιτεντ.
Προδίδοντας και τον μικρό εαυτό του, αφού μεγάλωσε με τους «μπλε» δεύτερη αγάπη, πίσω από την απόλυτη γι’ αυτόν, που είναι η Αντερλεχτ.
Εν προκειμένω χαμογέλασε με νόημα όταν του ανέφεραν το ενδιαφέρον των «νερατζούρι», προσθέτοντας ότι περιμένει «καλοκαίρι εξελίξεων. Θα μιλήσω με τη Γιουνάιτεντ και τον ατζέντη μου (σ.σ.: Φεντερίκο Παστορέλο) ώστε να πάρουμε την καλύτερη απόφαση».
Ελπίζοντας ότι αυτή θα τον κάνει να πάψει να είναι… διχασμένη (ποδοσφαιρική) προσωπικότητα.