Παντελίδης: «Δύσκολα όταν πήγαμε στον Ατρόμητο, προς το τέλος φάνηκε η δουλειά μας»

Γίνεται τη μία να βρίσκεσαι στους αγωνιστικούς χώρους και την άλλη να γράφεις βιβλία; Ορισμένοι καταφέρνουν να τα συνδυάσουν. Ο Σάκης Παντελίδης είναι ένας εξ αυτών.

Ο γνωστός γυμναστής και χρόνια συνεργάτης του Σάββα Παντελίδη πρόσφατα έβγαλε το τρίτο του βιβλίο. Θέμα του η αγωνιστική περίοδος στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ο Σάκης Παντελίδης καταγράφει προσωπικές εμπειρίες, δίνει συμβουλές και εξηγεί τη φιλοσοφία του.

Με αυτή την αφορμή το Sportime.gr επικοινώνησε με τον μέχρι πρότινος γυμναστή του Ατρομήτου. Και η συζήτηση δεν κινήθηκε μόνο γύρω από το νέο του βιβλίο, αλλά έγινε αναφορά και στη σεζόν που πέρασε.

– Πώς το πήρες απόφαση να ξεκινήσεις να γράφεις;

«Πριν από αρκετά χρόνια αποφάσισα να καταγράψω την φιλοσοφία μου αλλά και τις προσωπικές μου εμπειρίες θέλοντας να μεταφέρω αυτά που πιστεύω αλλά και αυτά που πρεσβεύω, όσον αφορά τον προγραμματισμό και κατ’ επέκταση την δόμηση των προπονητικών μονάδων. Έτσι λοιπόν το 2016 εξέδωσα το 1ο μου βιβλίο σε συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο “Sportbook“, με θέμα την περίοδο προετοιμασίας στο ποδόσφαιρο, το οποίο έγινε best seller, και ακολούθως το 2ο βιβλίο μου με θέμα την αγωνιστική περίοδο στο πρώτο μισό της σεζόν.

Πριν από 1 μήνα σχεδόν, ολοκλήρωσα την σειρά αυτού του συγγράμματος με την έκδοση του 3ου βιβλίου μου με θέμα την αγωνιστική περίοδο στο δεύτερο μισό της σεζόν. Πραγματικά αποτελούν έναν χρήσιμο οδηγό για τους συναδέλφους προπονητές, προπονητές φυσικής κατάστασης αλλά και για ποδοσφαιριστές που θέλουν να ακολουθήσουν το κομμάτι της προπονητικής. Τολμώ δε να πω, πως τα σχόλια που συνοδεύουν και τα 3 βιβλία είναι άκρως κολακευτικά και μου δίνουν πραγματικά ιδιαίτερη».

– Πώς είδες τη φετινή ιδιαίτερη σεζόν; Πολλά ματς σε μικρό χρονικό διάστημα, αρκετοί τραυματισμοί. Έσκασαν κάπου οι παίκτες θεωρείς;

 

«Ήταν θεωρώ μια πρωτόγνωρη κατάσταση που επηρέασε αρκετά την ποιότητα και την δομή του ποδοσφαίρου. Ειδικά στο πρώτο μισό της σεζόν, έλειψε ο ρυθμός, η ποιότητα των αγώνων και σε συνδυασμό με την απουσία των φιλάθλων η παρακίνηση και η υπερπροσπάθεια. Ήταν όμως και μια κατάσταση από την οποία αποκομίσαμε όλοι μας αρκετά θετικά.

Πρωτίστως μας έκανε πιστεύω καλύτερους, διότι κληθήκαμε να προσαρμόσουμε την γνώση μας στα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν και αυτό αυτόματα απαιτούσε έρευνα και εξέλιξη. Σίγουρα αρκετές ομάδες αντιμετώπισαν προβλήματα τραυματισμών, απόρροια της ελλιπούς προετοιμασίας αλλά και της συσσωρευμένης κόπωσης από την προηγούμενη σεζόν.

Δημιουργήθηκαν νέα δεδομένα με την δυνατότητα των 5 αλλαγών στην διάρκεια του παιχνιδιού και κατά συνέπεια νέα δεδομένα στην προσέγγιση του από τακτικής άποψης αλλά και από την πλευρά των φυσικών ικανοτήτων. Οι ομάδες συνεπώς που είχαν μεγάλο ροστερ και έκαναν σωστή διαχείριση είχαν και το προβάδισμα».

– Τον Φεβρουάριο με τον Σάββα Παντελίδη πήγατε στον Ατρόμητο. Τι γεύση σου άφησε αυτή η θητεία σας στο Περιστέρι;

«Ήταν το 2ο πέρασμα μας από τον Ατρόμητο, πολύ διαφορετικό όμως από αυτό της περσινής χρονιάς. Την δεδομένη χρονική στιγμή που αναλάβαμε, η κατάσταση ήταν πάρα πολύ δύσκολη και από αγωνιστικής αλλά και από ψυχολογικής πλευράς. Η ομάδα είχε μείνει πίσω από την διεκδίκηση της πρώτης 6αδας και είχε αποκλειστεί από τον θεσμό του Κυπέλλου. Σε συνδυασμό με την δήλωση του κυρίου Σπανού ότι αποχωρεί από τον σύλλογο, τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα.

Η διαχείριση των παικτών, αλλά και όλων των μελών του κλαμπ, από τον προπονητή ήταν δύσκολη. Δουλέψαμε πάρα πολλές ώρες για την ομάδα, προσπαθήσαμε να αλλάξουμε την ψυχολογία αλλά και την αγωνιστική κατάσταση των παιδιών και ως ένα βαθμό το καταφέραμε. Μην ξεχνάμε το γεγονός ότι στην περίοδο που αναλάβαμε δεν υπήρχε πλέον η δυνατότητα να γίνουν παρεμβάσεις αφού είχε παρέλθει και η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου.

Τον τελευταίο 1,5 μήνα, η ομάδα άρχισε να εμφανίζει τα δείγματα της δουλειάς, άσχετα αν δεν συνοδευόταν με νίκες, τις οποίες στερηθήκαμε από λεπτομέρειες και ατομικά λάθη. Η ομάδα πλέον δεχόταν αμυντικά λιγότερες ευκαιρίες από τον αντίπαλο, δημιουργούσε επιθετικά περισσότερες, οι παίκτες ήταν πλέον πιο πειθαρχημένοι τακτικά και τελείωναν τα παιχνίδια με 11 και 12 χλμ, πολλά περισσότερα από αυτά πριν τον ερχομό μας. Βέβαια όλο αυτό, οι παίκτες το αντιλαμβάνονταν, το έβλεπαν στις προπονήσεις, το ζούσαν στο παιχνίδι τους και πιστεύω ότι σχημάτισαν, όπως το δήλωσαν εξάλλου αρκετοί, θετική άποψη για την δουλειά μας».

Είναι τελικά δύσκολο όταν μία ομάδα έχει εκτροχιαστεί, να πάει ο νέος προπονητής και το επιτελείο του και να τα βάλει όλα σε τάξη στη μέση της χρονιάς;

«Είναι αρκετά δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Εξάλλου δεν ήταν η πρώτη φορά που αναλαμβάνουμε με τον κόουτς μια ομάδα μεσούσης της περιόδου. Το κάναμε με μεγάλη επιτυχία στον Ηρακλή και πετύχαμε μια ανεπανάληπτη σωτηρία της ομάδας, το κάναμε με τον Άρη και πετύχαμε έξοδο στην Ευρώπη, το ξανακάναμε πέρυσι στον Ατρόμητο και για ένα αποτέλεσμα μέσα στον ΟΦΗ δεν πετύχαμε έξοδο στην Ευρώπη σε μια χρονιά που έδειχνε χαμένη όταν ήρθαμε. Ασφαλώς οι στόχοι μπαίνουν στην αρχή της σεζόν, αλλά αναπροσαρμόζονται στην διάρκεια ανάλογα με την πορεία.

Ο Ατρόμητος ξεκίνησε μια χρονιά με υψηλές βλέψεις και φιλοδοξίες, αλλά αποδείχθηκε ότι οι επιλογές και ο προγραμματισμός ήταν λάθος, οπότε την στιγμή που αναλάβαμε οι στόχοι ήταν διαφορετικοί. Ασφαλώς ο Ατρόμητος είναι μια ομάδα που πρέπει να κοιτάει ψηλά, αλλά οι επιτυχίες του παρελθόντος δεν διαγράφουν και δεν εξασφαλίζουν από μόνες τους τις επιτυχίες στο μέλλον».

Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τη φετινή χρονιά, χρονιά των Ελλήνων προπονητών. Είδαμε τους Μάντζιο, Γρηγορίου, Παράσχο, Γιαννίκη να κάνουν καλή δουλειά. Στο παρελθόν έχουμε δει τον Σάββα Παντελίδη να κάνει κάτι αντίστοιχο, τον Χάβο, τον Πετράκη και άλλους. Είναι αδικημένος ο Έλληνας προπονητής; Με αφορμή και τα παραδείγματα των Πογιάτος, Μπόλονι, Κάναντι, του φετινού Χιμένεθ και όχι μόνο.

«Έτσι είναι, πιστεύω ότι ο Έλληνας προπονητής δεν έχει να ζηλέψει πράγματα από τους ξένους προπονητές. Πλέον υπάρχει η τεχνογνωσία, υπάρχει η διάθεση για αυτοεξέλιξη, υπάρχει η αυτοκριτική, υπάρχει η εμπειρία. Το γεγονός ότι οι ομάδες καταλήγουν σε Έλληνες προπονητές να “σώσουν το καραβι” αντικαθιστώντας ξένους προκατόχους τους λέει πολλά. Και αυτό αδικεί τον Έλληνα προπονητή, ο οποίος δεν παίρνει την ευκαιρία να χτίσει μια ομάδα έτσι όπως την θέλει, γιατί κακά τα ψέματα, το ελληνικό πρωτάθλημα έχει αρκετές ιδιαιτερότητες στο στυλ παιχνιδιού αλλά και τις προσεγγίσεις που ένας Έλληνας προπονητής είναι πιο εύκολο να γνωρίζει.

Θα ήθελα το γενικότερο σχόλιό σου για τη σεζόν. Τι σε εντυπωσίασε και τι σε απογοήτευσε;

«Ήταν μια σεζόν η οποία δυστυχώς ολοκληρώθηκε χωρίς την παρουσία των φιλάθλων και αυτό νομίζω ήταν κάτι που απογοήτευσε όλο το φίλαθλο κόσμο. Η πορεία των ομάδων μας στην Ευρώπη θα επιθυμούσα να ήταν καλύτερη, ώστε στο μέλλον να δοθεί η δυνατότητα στις ομάδες μας να μπορούν να διεκδικούν. Ο θεσμός των play off και των play out ήταν αρκετά αποτελεσματικός θα έλεγα σε αρκετά σημεία και κράτησε ψηλά το ενδιαφέρον των τηλεθεατών.

Τέλος, οι επιτυχίες των Ελλήνων του εξωτερικού και οι πορείες τους, Σιωπής, Κατρανης, Γιακουμακης, Πελκας, Παυλίδης, Κυριακοπουλος, Μπακασετας, Τζαβέλας, Λυκογιαννης, Τσιμικας, Γιαννούλης και αρκετοί άλλοι, ήταν κάτι που προσωπικά με χαροποίησε και έδειξε περίτρανα τις ικανότητες της χώρας μας στον χώρο του αθλητισμού».

* Οι φωτογραφίες είναι από τα εξώφυλλα των βιβλίων που έχει γράψει ο Σάκης Παντελίδης από το πιο πρόσφατο στο πιο παλιό