Ελλάδα: Πρωθυπουργός celebrity, υπουργοί πανελίστες και πινγκ πονγκ ευθυνών

Μια Ελλάδα καταδικασμένη σε παρελθοντολαγνεία που προσφέρει οξυγόνο ώστε να κάνεις μπαλόνι τα στήθια σου από υπερηφάνεια.

Μόνο αυτό. Η Ελλάδα κι επισήμως είναι το μόνο Κράτος όπου τόσο εύκολα τα ασήμαντα θα γίνονταν σημαντικά, τα γελοία θα τύγχαναν απόλυτης αποδοχής, τα σοβαροφανή θα έκαναν καριέρα και ταυτόχρονα ο φουκαράς μεροκαματιάρης θα πίστευε ότι έχει και ίδια συμφέροντα με όλους τους παραπάνω.

Σε κάθε περίπτωση θα σου επαναφέρουν ένα «1821» κι ένα «έπος του ‘40», αν κι έχουν «βιάσει» την ίδια την ιστορία επανειλημμένως και συνειδητά. Είναι όμως αρκετό για να αισθάνεσαι υπερήφανος. Διότι δεν έχεις και κάτι άλλο!

Χυδαίος λαϊκισμός απ’ άκρη σε άκρη στο πολιτικό στερέωμα. Χαρτογιακάδες σύμβουλοι, με πτυχία στο χαρτί και όχι στο μυαλό, που απλώς ενδιαφέρονται για την επικοινωνία και όχι για την ουσία. Καιροσκοπισμός του αισχίστου είδους, πολιτικός λόγος στα τάρταρα και μια σύγκριση με συζητήσεις στη Βουλή ακόμα και στις «ηλεκτρισμένες» περιόδους της δεκαετίας του ’80 είναι ικανή για να σε πιάσει θλίψη.

Να καίγεται η μισή Ελλάδα το καλοκαίρι και να «πανηγυρίζουν» επειδή δεν είχαμε νεκρούς όπως στο Μάτι. Να κοροϊδεύουν ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ μας ακόμα κι όλους εμάς που έτυχε να βρισκόμαστε στα μέρη που καίγονταν και να λέμε: «Μα αυτά συμβαίνουν δίπλα μας και δεν το ξέρουμε;».

Να μας λένε ο Σκέρτσος και ο Χαρδαλιάς ότι δίπλα μας πετούν πυροσβεστικά αεροπλάνα κι εμείς να έχουμε να τα δούμε για ένα 24ωρο! Και στο τέλος να σου πετάνε κι ένα ότι «αν καείς θα φταις εσύ γιατί σε ενημερώσαμε έγκαιρα να τρέξεις»!

Είναι δυνατόν να ζούμε σε τέτοια χώρα;

Χιλιάδες συμπολίτες μας να πεθαίνουν από την πανδημία αλλά η Κυβέρνηση να προχωρά σε βαθύ διχασμό της κοινωνίας: Να τσακωθούν οι εμβολιασμένοι με τους ανεμβολίαστους! Αυτός είναι ο στόχος. «Διαίρει και βασίλευε», δοκιμασμένη συνταγή ετών.

Κι ενώ πριν είχε κάνει ρωμαϊκές φιέστες για τον ελληνικό θρίαμβο επί της πανδημίας στη Σαντορίνη και ύμνους για το θαύμα της Κυβέρνησης. Μετά που έπεφταν νεκροί εκατοντάδες καθημερινά, φταίτε εσείς για την «ατομική ευθύνη» που λέμε.

Και να μην ασχολείσαι που δεν υπάρχει καμία ενίσχυση στη Δημόσια Υγεία ακόμα και σε περίοδο πανδημίας. Αλλά να ακους τους αριθμούς που σου λένε.

Πραγματικά στην Ελλάδα η ατομική ευθύνη περιλαμβάνει μόνο τους πολίτες αλλά όχι τους πολιτικούς. Για οτιδήποτε συμβαίνει η ατομική ευθύνη δεν αφορά ποτέ έναν υπουργό ας πούμε.

Ούτε έναν Περιφερειάρχη που φροντίζει να είναι αξύριστος αυτές τις δύσκολες στιγμές ώστε να μας δείχνει, τουλάχιστον, πόσο ταλαιπωρημένος είναι. Περί πρόληψης (φωτογραφιζόταν δίπλα στους φάρους πριν την κακοκαιρία) κι αποτελεσματικότητας, δε γίνεται λόγος. «Είναι αξύριστος και τρέχει» όπως αναφέρει το επικοινωνιακό επιτελείο. Μια χαρά.

«Με τη μάνικα στο χέρι» που έλεγε και ο Χρυσοχοϊδης! Τέτοια κατάσταση.

Ένας πρωθυπουργός celebrity που θα επιλέξει το κατάλληλο φόντο (περιλαμβάνει μπάλα μπάσκετ αρκετές φορές αυτό το ψηφιακό περιβάλλον) και με σηκωμένα μανίκια (επικοινωνιακά= δουλειά, εγρήγορση, αποφασιστικότητα) θα πετάξει ένα «συμπολίτες μου» και θα μας πει ότι ζητάει συγνώμη για κάτι που δεν έχει ευθύνη.

Κοινώς «ζητάω συγνώμη επειδή το επιβάλει η θέση μου, αλλά εσείς φταίτε»

Για όλους αυτούς τους εγκλωβισμένους όχι μόνο στην Αττική Οδό αλλά και στην Κατεχάκη, την Κηφισίας, την Μαραθώνος που εν έτη 2022 πέρασαν αυτό το μαρτύριο 5-10 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Αλλά με κανα-δυό χιλάρικα θα αποζημιωθούν.

Γιατί πολύ απλά, αγαπημένε μου Έλληνα σε έχουν κάνει ΡΑΓΙΑ.

Με εγκλωβισμένους στο τρένο να δέχονται απαντήσεις του στυλ «φάε χιόνι αν διψάς» και «χτύπα καμιά πόρτα σε σπίτι ίσως σου επιτρέψουν να πας τουαλέτα ή να σου δώσουν νερό» από ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ! Είναι η αναλγησία του Κράτους, είναι η Ελλάδα που σιχαινόμαστε και ποντάρουν στη μνήμη χρυσόψαρου για να την διατηρούν στο χάλι που τους βολεύει ώστε να κυριαρχούν.

Είναι το τσουβάλιασμα των «τεμπέληδων εκπαιδευτικών» που έρχεται η πρωτοποριακή Νίκη Κεραμέως να επιβάλλει την αξιολόγηση. Και χειροκροτείς εσύ θεωρώντας ότι είναι δίκαιο και αξιοκρατικό μέτρο η «αξιολόγηση» χωρίς να έχεις διαβάσει τι περιλαμβάνει και πως θα γίνεται μήπως πάει κάπου το μυαλό σου.

Και δε σκέφτεσαι ούτε δευτερόλεπτο ότι δεν κατάφερε να πετύχει ούτε τις μάσκες στους μαθητές! Και δε βλέπεις δίπλα σου ότι κάθε μέρα, η δημόσια εκπαίδευση γίνεται χειρότερη και τον κίνδυνο να μπορεί να τελειώσει το σχολείο μόνο όποιου έχει χρήματα.

Έτσι κι αλλιώς δεν τρέχει τίποτα. Θα βγουν σ’ ένα πάνελ, θα ρίχνουν ευθύνες γενικώς, αορίστως και απροσδιορίστως, θα φωνάξεις εσύ μερικές μέρες και τέλος. Το ξέρουν!

Έχει κι άλλο.

Με δικηγόρους  κατηγορούμενων για βιασμό ανηλίκου να βγαίνουν στην τηλεόραση και χυδαία, απροκάλυπτα να προσβάλλουν και να συκοφαντούν παρουσιαστές με τρομακτικά υπονοούμενα ακόμα και για μητέρα δύο παιδιών (που μπορεί να την βλέπουν εκείνη τη στιγμή).

Με κάτι influencers της κακιάς συμφοράς να παριστάνουν τους παράγοντες του τόπου και να βρίσκουν χώρο στην αμορφωσιά και στο απαίδευτο κοινό, με τα ελάχιστα ενδιαφέροντα. Και να γίνονται role models για ανήλικα που χώνονται στα δοκιμαστήρια καταστημάτων για να βγάζουν φωτό με δέκα διαφορετικά ρούχα στο Instagram και να χτίζουν κοινό followers.

Κι αν πουν κάτι κακό (σύνηθες) δεν τρέχει κάτι. Αρχίζουν τα give away.

Με υπουργούς να βγαίνουν  καθημερινά και να αγορεύουν άνευ λόγου κι αιτίας, έχοντας κάνει το ανούσιο και τη σαχλαμάρα να θεωρείται πολιτικό επιχείρημα.

Με παρουσιαστές (φυσικά δεν είναι δημοσιογράφοι) να σου κουνάνε το δάχτυλο και να υπηρετούν την εξουσία χωρίς να την ελέγχουν. Όπως και επιστήμονες σε περίοδο πανδημίας.

Με υψηλά κυβερνητικά στελέχη να συνδιαλέγονται με Φουρθιώτηδες και μάλιστα σε βαθμό που όπως τουλάχιστον φαίνεται από το περιεχόμενο του διαλόγου, να είναι και υποχρεωμένοι προς αυτόν!

Με βραβεία που δεν έχουν καμία αναγνώριση κι απλώς εξυπηρετούν το επικοινωνιακό

Είναι αυτή η Ελλάδα που θέλετε και θέλουμε;

Είστε σίγουροι ότι δε σας ενοχλούν όλα αυτά, πληρώνετε βενζίνη, ρεύμα, τρόφιμα πιο ακριβά απ’ όλη την Ευρώπη, αλλά σας λένε ότι βγάζετε σέλφι με τον υπουργό;

Σας αρέσει αυτή η Ελλάδα; Αν ναι, πάμε πάσο. Αν όχι, τότε πέρα από τα στιχάκια, απαιτείστε το δίκιο σας. Με δημοκρατικό αλλά ΞΕΚΑΘΑΡΟ και ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΟ τρόπο. Θα έρθει η στιγμή.

Προς το παρόν εξηγήστε όπως μπορείτε, πάντα δημοκρατικά και πολιτισμένα, ότι δεν τους πιστεύετε.