Ο αγώνας που είχε να δώσει ο Ολυμπιακός με τον Ερυθρό Αστέρα, από κάθε άποψη ήταν περίεργος. Και δεν είναι άγνωστοι οι λόγοι.
Οι 7 συνεχόμενες ήττες που μετρούσε ο Ολυμπιακός ήταν το πρώτο και βασικό θέμα. Και κυρίως κάποιες απ’ αυτές συνοδεύτηκαν από άκρως απογοητευτικές εμφανίσεις. «Ντροπιαστικές» σύμφωνα με όσα είπε και ο ίδιος ο προπονητής της ομάδας, Γιώργος Μπαρτζώκας, μετά τη συντριβή στη Βιτόρια από την Μπασκόνια.
Περιμέναμε να δούμε αν οι «ερυθρόλευκοι» επιτέλους θα έβγαζαν αντίδραση. Διότι εδώ που τα λέμε τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Θα το εξηγήσουμε, όμως, παρακάτω αυτό.
Οι Πειραιώτες άρχισαν πολύ καλά. Με απόλυτη συγκέντρωση στην άμυνα όπως και στην επίθεση. Με λογική και άριστες συνεργασίες με μαθηματική ακρίβεια όπως αποδεικνύουν οι 10 ασίστ και το μόλις 1 λάθος της πρώτης περιόδου. Συνδυαστικά με τους 30 πόντους της ομάδας, είχαμε σίγουρα μπροστά μας ένα από τα καλύτερα φετινά της δεκάλεπτα. Και με τον Κώστα Σλούκα να… αλωνίζει το γήπεδο και να κάνει ό,τι θέλει.
Τι έγινε στη δεύτερη περίοδο; Ο Ολυμπιακός δέχθηκε 29 πόντους και συνολικά 48 στο ημίχρονο. Κάτι διόλου κολακευτικό αν αναλογιστούμε ότι απέναντί του βρισκόταν η ομάδα με τη χειρότερη επίθεση στη φετινή Euroleague. Με το ζόρι ξεπερνά τους 73 πόντους. Το ακόμα χειρότερο ήταν ότι και οι 48 πόντοι των Σέρβων μπήκαν στο σετ παιχνίδι. Χωρίς ούτε έναν αιφνιδιασμό, καθαρά σε φάσεις πέντε εναντίον πέντε.
Μέχρι και το 28’ ο Ερυθρός Αστέρας απειλούσε, πίστευε, πίεζε… Όταν ο Ολυμπιακός έβγαλε περισσότερη ενέργεια στην άμυνα, οι Σέρβοι παρέδωσαν πνεύμα. Παρά τις προσπάθειες του έμπειρου σουτέρ Σιμόνοβιτς, ο ηγέτης τους (Λόιντ) ήταν εκτός αγώνα. Ο Γουόλντεν επίσης ενώ ο Χολ συμμάζεψε το παιχνίδι τους.
Ένα πρώτο σερί 10-0 έφερε τον Ολυμπιακό στο +10 στις αρχές της τελευταίας περιόδου. Ο ΜακΚίσικ και ο (κορυφαίος κατά την ταπεινή μου άποψη όπως και μεγάλο κέρδος της σεζόν) Βεζένκοφ συνέχισαν να δίνουν λύσεις με τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη να μπαίνει στην εξίσωση όχι μόνο επιθετικά αλλά κι αμυντικά.
Ακόμα κι όταν οι Σέρβοι είχαν κάποιες απόπειρες να μειώσουν, ουσιαστικά είχαν «παραδώσει πνεύμα». Τίποτε δε μπορούσε να αλλάξει.
Ο Ολυμπιακός έφτασε στην πρώτη του νίκη μετά τις 19 Ιανουαρίου και το διπλό στην Βιλερμπάν στην παράταση κι αφού μεσολάβησαν 7 σερί ήττες. Το χειρότερο σερί στην ιστορία της ομάδας στη σύγχρονη version της Euroleague.
Ταυτόχρονα νίκησε στο ΣΕΦ μετά τις 8 Ιανουαρίου (σχεδόν δύο μήνες) τότε που είχε επικρατήσει 84-82 της Μπάγερν. Μέχρι να φτάσουμε στη νίκη επί των Σέρβων είχαν περάσει από το ΣΕΦ η Βιλερμπάν, η Μπαρτσελόνα, ο Παναθηναϊκός και η ΤΣΣΚΑ!
Το θέμα με τους Πειραιώτες όμως είναι βαθύτερο. Έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα όπου όλοι γνωρίζουν ότι στις 9 Απριλίου τελειώνει η σεζόν. Όχι η Euroleague, η σεζόν. Δεν έχουν απολύτως τίποτα να διεκδικήσουν καθώς δε λαμβάνουν μέρος στις εγχώριες υποχρεώσεις.
Προσωπικά είχα εκφράσει την άποψή μου γι’ αυτή την απόφαση κατά το παρελθόν και δεν την αλλάζω. Ήταν πολύ μεγάλο λάθος για τον Ολυμπιακό. Και το «πληρώνει» (και) αγωνιστικά.
Όσοι θέλουν να φωνάζουν για «13-1» ας ηρεμήσουν λίγο κι αφού πρώτα μάθουν ότι αυτό το αποτέλεσμα δεν είχε να κάνει με το να φύγουν οι Πειραιώτες από την Basket League. Αλλά με το να μη διακοπεί το πρωτάθλημα όταν υπήρχαν σε ισχύ συμβόλαια άρα και ρήτρες με τηλεόραση, διαφημιστές, χορηγούς κτλ.
Είχαμε κάνει ένα θέμα πρόσφατα με το ότι ο Ολυμπιακός έχει τουλάχιστον 10 αγώνες λιγότερους φέτος, Μάρτιο μήνα, από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Euroleague. Αυτό δεν είναι ασήμαντο.
Από την ήττα στο Κάουνας και μετά (και ειδικά με τον τρόπο που ήρθε) ο Ολυμπιακός άρχισε να παίρνει κατηφόρα. Η εντός έδρας ήττα από τον Παναθηναϊκό αποτελείωσε τους «ερυθρόλευκους» ψυχολογικά .
Πλέον έχουν ένα… άδειο πουκάμισο να φορέσουν αφού αναζητείται κίνητρο. Κι αυτό δε μπορεί να είναι τίποτε άλλο από τον εγωισμό στην παρούσα στιγμή.
Είναι η πικρή αλήθεια.