Τέμπη ένα χρόνος μετά: Άλλη μια μέρα ξημέρωσε στην Ελλάδα μας και ζούμε απίστευτες «τραγωδίες»

Τέμπη ένα χρόνος μετά… Ο κόσμος των «πρωινάδικων» έχει χωριστεί στα δύο μετά το σκάνδαλο Μπάρκα- Καινούριου- Φίλιππος. Η πίεση του Λιάγκα ανεβαίνει ανεξέλεγκτα και καθημερινά με κάθε καινούρια υπόθεση που ξεδιπλώνεται στην εκπομπή του, οι φωνές της Άριας φυσικά επιδεινώνουν την κατάσταση.

Τηλεοπτικό δικαστήριο και η Χατζίδου για την SuperΚική και τα ειρωνικά της βλέμματα προς τον Μαυρίκιο για το gender reveal πάρτυ. Η Σολωμού ωρύεται για τους «άντρες-κότες» και ο Καπουτζίδης εδώ και καιρό παρατώντας την καριέρα του αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οργισμένη η ελληνική κοινωνία σύσσωμη διαμαρτύρεται για τα δικαιώματα των αδέσποτων που καταπατούνται συνεχώς, με δεκάδες ζωάκια να καταγγέλλουν ότι υπέστησαν κακοποίηση.

Μη με παρεξηγείτε, κατανοώ πλήρως τη σοβαρότητα των παραπάνω κοινωνικών ζητημάτων. Ωστόσο, είμαι μόνο 22 χρονών και έχω απορίες… Θέλω να μου εξηγήσει κάποιος υπεύθυνα πως ακριβώς λειτουργεί αυτό το πράγμα που λέμε κοινωνία, κοινωνικό σύνολο, (κοινωνική) ομάδα ή πιο απλά τι ακριβώς έχει μέσα ο ανθρώπινος εγκέφαλος;! Οποιαδήποτε εξήγηση είναι δεκτή, γιατί προφανώς εγώ κάτι δεν έχω καταλάβει καλά.

Σαν νεαρή πολίτης, λοιπόν, έχω σχεδόν υιοθετήσει την άποψη «δεν βλέπω τηλεόραση, εκεί είναι κατευθυνόμενη η είδηση, εγώ ενημερώνομαι από τα σόσιαλ (ελεύθερα)» ή το άλλο «εγώ είμαι ευαίσθητη, ταράζομαι με τις αρνητικές ειδήσεις». Υπάρχει, όμως, κάποιος που δεν έχει παρατηρήσει την κραυγή μέρους της κοινωνίας για το έγκλημα των Τεμπών;! 905 χιλιάδες υπογραφές, που αυξάνονται τουλάχιστον κατά χίλιες ανά δύο λεπτά (όντως το μέτρησα!). Σε ποια κοινωνία, σε ποια χώρα, σε ποιο ουράνιο και σε ποιο τόξο περνάει αυτό απαρατήρητο;

Τέμπη ένας χρόνος μετά… – Τα ξεχάσαμε;

Ας δούμε το brief κατάστασης…

Ο Κώστας Καραμανλής λαμβάνει υπόμνημα ότι υπάρχει ζήτημα ασφάλειας στα τρένα, του γίνεται ερώτηση ενώπιον της Βουλής, κατακοκκινίζει και αρχίζει να χτυπιέται δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι δεν παίζει με την ασφάλειά μας.

28/02/2023 συγκρούονται μετωπικά δύο τρένα, εκ των οποίων το ένα μετράει 57 νεκρούς επιβάτες και δεκάδες τραυματίες. Το σημείο μπαζώνεται, χτυπά η κακοκαιρία «Daniel», εμείς ακόμα μετράμε, συνειδητοποιούμε, ψάχνουμε.

Ο Κώστας Καραμανλής σαν άλλο πρωτάκι που αδυνατεί να αποστηθίσει το ρόλο του στο θεατρικό έργο του σχολείου, βγαίνει με σκονάκια και ψεύτικα δάκρυα ζητά συγγνώμη και παραιτείται δεχόμενος συγχαρητήρια;! Λίγο αργότερα εκλέγεται παμψηφεί στην ίδια περιοχή;!

Οι συγγενείς των θυμάτων διαμαρτύρονται και συστήνεται εξεταστική επιτροπή. Με τα χίλια ζόρια προβάλλεται κάποια είδηση για το θέμα, ως μια απολύτως απρόσφορη προσπάθεια να «ρίξουν» στάχτη στα μάτια των συγγενών και μη.

Ο Κασσελάκης συναντιέται με τραυματίες και συγγενείς, πρώτο θέμα στα κανάλια. Η διαφωνία μεταξύ επιτροπής πραγματογνωμόνων της Κυβέρνησης και των οικογενειών των θυμάτων, ούτε καν τελευταίο θέμα στα κανάλια.

Συγκλονιστική η κυρία Καρυστιανού στην επιτροπή, εμετικός ο Μαρκόπουλος, τα λόγια περιττά για Χρυσοχοϊδη, Καραμανλή, Γεωργιάδη, Πορτοσάλτε και λοιπούς.

«Κατάλαβε κανείς τι έγινε εδώ πέρα; Ή είμαι χαζή εγώ;»

Ντρέπομαι που γράφω αυτό το κείμενο, αισθάνομαι δέος. Ό,τι και να πει κανείς είναι λιγότερο και από το λίγο γι’ αυτά τα παιδιά, για τους συγγενείς, για τη μητέρα εκείνης της κοπέλας και όλους όσους κάνουν αυτόν τον αγώνα για την αλήθεια και τη δικαίωση. Συγκλονιστικό, συγκινητικό και ανατριχιαστικό το τοπίο, δεν χρειάζεται να είσαι ευαίσθητος ή έξυπνος ή να έχεις κάποια υπεράνθρωπη ενσυναίσθηση και καλοσύνη για να πάρεις έστω μία μυρωδιά από το βάρος που κουβαλούν πλέον οι άνθρωποι αυτοί.

Αρκεί να είσαι απλά άνθρωπος…

Δε θέλω να πω πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί, ούτε θέλω να ρωτήσω πως κοιμούνται τα βράδια οι υπεύθυνοι, ούτε γιατί μας κοροϊδεύουν, ούτε επιθυμώ να τους προσβάλλω.
Ας μιλήσουμε βάσει γεγονότων, υπάρχει θανατηφόρο έγκλημα με 57 θύματα (57 σκληρότατες ανθρωποκτονίες, μαζική ανθρωποκτονία), συγκάλυψη, αποποίηση ευθυνών, ουσιαστικές παραλείψεις στην έρευνα, κατευθυνόμενα πορίσματα από πλευράς δημόσιας διοίκησης, υβριστική συμπεριφορά και βαρύγδουπες δηλώσεις που μαρτυρούν παράβαση καθηκόντων εκ μέρους των αρμόδιων Υπουργών, βουλευτών και μελών της σχετικής Εξεταστικής Επιτροπής, πελατειακές σχέσεις και εξαρτημένη δικαιοσύνη.

Πάει κι άλλο; Πάει, αλλά προτιμώ να μην αναφέρω ακόμη πιο αποκρουστικά γεγονότα.

Το κράτος «το βιολάκι του», τα κανάλια επίσης, αφού του κράτους είναι. Η κυβέρνηση τα ίδια, προστατεύει το τομάρι της, οι λοιποί βουλευτές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων λόγω μειονότητας, τα ίδια. Η δικαιοσύνη, για άλλη μια φορά, μας αποδεικνύει περίτρανα ότι όσα μας διδάσκει η νομική επιστήμη είναι όνειρα θερινής νυκτός και η δημόσια διοίκηση, όπως πάντα, σε έναν πολύ δικό της κόσμο απλά ξυπνά άλλη μια μέρα για δουλειά. Εντάξει οι θεσμοί σαν θεσμοί, ας πούμε ότι χάθηκαν μέσα στη διαφθορά.

Τέμπη ένα χρόνος μετά… Που χαθήκαμε;

Οι άνθρωποι που τους αποτελούν που χάθηκαν ακριβώς; Οι δημοσιογράφοι, οι δικαστές, οι υπάλληλοι, οι βουλευτές, οι απλοί ψηφοφόροι, τα μέλη της κοινωνίας αυτής; Δεν έχει μόνο 933 χιλιάδες μέλη αυτή η κοινωνία.

Το εθνικό πένθος, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η διαφάνεια, το κράτος δικαίου που πήγαν;

Όλοι οι ακτιβιστές και υπερασπιστές των ζώων, των φτωχών, των αρρώστων, των μειονοτήτων που είστε; Τόσο λίγοι είμαστε τελικά;

Πως τολμήσατε να ξαναγεμίσετε το τρένο; Να δώσετε λεφτά σε αυτήν την εταιρεία, να δώσετε βήμα στους υπεύθυνους να μιλούν για επίλυση του προβλήματος, μη επανάληψη στο μέλλον και προχωράμε παρακάτω;

Σκότωσαν 57 ανθρώπους εν γνώσει τους και συνειδητά αποποιούνται κάθε ευθύνη μιλώντας για θυσίες, εντυπώσεις και μαθήματα από ανθρώπινα λάθη. Κάθονται ακόμα στην ίδια καρέκλα με το ίδιο ύφος και παίρνουν αποφάσεις για εμάς αδιαφορώντας μέχρι και για τη ζωή μας.

Πώς τολμάτε να έχετε και αντίλογο μερικοί απέναντι σε εκείνους τους γονείς;

Το λιγότερο που μπορεί να συμβεί και μας αφορά όλους είναι επιτέλους, έστω για μία και μοναδική φορά να λειτουργήσει η «δικαιοσύνη» όπως πρέπει και όχι να κρύβεται πίσω από κυβερνητικές και μη εντολές παίζοντας με τις λέξεις και τους νόμους. Να «σεβαστεί» τον εαυτό της πρωτίστως ως «δημόσια λειτουργός» και εμάς τους υπόλοιπους δευτερευόντως.

Και προς τους κυρίους Καραμανλή, Μαρκόπουλο, Γεωργιάδη, Χρυσοχοϊδη, Πορτοσάλτε και λοιπούς πείτε μας υπεύθυνα αν όντως είστε τόσο παραδομένοι στα «πάθη» σας ή απλά περιορισμένων ικανοτήτων, να κάνει άλλος πιο ικανός τη δουλειά…