Η είδηση ότι η ΠΑΕ Άρης έδωσε τα χέρια με τον Άλαν Πάρντιου, σκόρπισε δικαίως ικανοποίηση στη συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών της ομάδας.
Ο Θόδωρος Καρυπίδης λειτούργησε για μία ακόμη φορά υπό άκρα μυστικότητα και από το λάτιν μοντέλο που υποτίθεται ότι ήθελε να εφαρμόσει (εξελίξιμος Ίβηρας προπονητής, γιατί όχι και βοηθός όπως οι Μπούργος, Κανέδα) πήγε στο ακριβώς αντίθετο.
Σε προπονητή με «βαρύ όνομα», ώριμο σε ηλικία ο οποίος μάλιστα προέρχεται από το κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, την Premier League, στην οποία μάλιστα έχει πετύχει. Με 381 συμμετοχές, σε διάφορες ομάδες και με τον τίτλο του κορυφαίου τεχνικού της λίγκας, πριν μια 10ετία στη Νιούκαστλ να κοσμεί το παλμαρέ του. Και με άλλες 110 στο διόλου ευκαταφρόνητο πρωτάθλημα της Championship, σαφώς ανώτερο της Super League.
Με το Άλαν Πάρντιου ο Άρης βάζει ένα μεγάλο και δύσκολο στοίχημα, το οποίο όμως είναι άκρως ελκυστικό για όλο τον οργανισμό.
Δύσκολο γιατί μιλάμε για έναν προπονητή φτασμένο, με έντονα χαρακτήρα (σ.σ. έχει τη φήμη του αλαζόνα, με τον ίδιο πάντως να εξηγεί πως «δεν είμαι αλαζόνας, απλά έχω πίστη στον εαυτό και τις δυνατότητές μου») που είναι και Άγγλος.
Κι ακριβώς επειδή είναι Άγγλος, έχει συνηθίσει σε άλλες νοοτροπίες και άλλες συνθήκες εργασίας. Πολύ μακριά από την Ελλάδα.
Πρώτα από όλα, με την επιλογή του Άλαν Πάρντιου ο Καρυπίδης μου δείχνει διάθεση να αλλάξει και ο ίδιος. Ξέρει οτι απόλυτο «αφεντικό» θα είναι ο 61χρονος Βρετανός.
Να αλλάξει πρέπει όμως κι ο κόσμος του. Αξίζει να στηρίξει, όσο δεν πάει, έναν προπονητή σαν κι αυτόν. Τον ξέρει ποιος είναι ξέρει τη δουλειά του, το αγγλικό ποδόσφαιρο είναι άλλωστε το Νο1 στις προτιμήσεις των Ελλήνων.
Όλος ο οργανισμός Άρης οφείλει να τον αγκαλιάσει και να του κάνει το έργο ευκολότερο. Ο Καρυπίδης έχει την ευκαιρία να οργανώσει την ΠΑΕ, όπως πρέπει και να κάνει πράξη τις εισηγήσεις του Πάρντιου.
Από την πλευρά του, ο κόσμος της ομάδας πρέπει να του δείξει από την πρώτη μέρα ότι ήρθε σε έναν μεγάλο σύλλογο και παράλληλα να κάνει την υπομονή που δεν έκανε ποτέ. Ας έρθουν και δυο και τρία και πέντε στραβά αποτελέσματα. Ας βγει ο Άρης και πέμπτος φέτος. Δεν πεθάνουμε.
Μακάρι ο νέος προπονητής να πετύχει αμέσως. Ακόμη όμως κι αν δεν συμβεί, ας καταλάβουμε πόσο αξίζει να περιμένουμε για να δούμε καλύτερα αποτελέσματα στο μέλλον. Αρκεί φυσικά να γίνεται σωστή δουλειά και εδώ θα είμαστε για να τον κρίνουμε.
Πάμε τώρα και στην πλευρά του Άλαν Πάρντιου. Κι αυτός με τη σειρά του οφείλει να αποδείξει πράγματα. Το όνομα από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει να δείξει ότι μπορεί να πετύχει σε μια χώρα πλην της Αγγλίας. Το «αιώνιο» στοίχημα για κάθε Άγγλο τεχνικό.
Συν τοις άλλοις, πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα άθλιο πρωτάθλημα όπως το ελληνικό. Με ανοργανωσιά, με παρασκήνιο με πρωτόγνωρες γι αυτόν καταστάσεις γενικότερε. Ελπίζω να πήρε την «κρυάδα» από τη Βουλγαρία όπου δούλεψε τελευταία.
Επίσης ο Άλαν Πάρντιου πρέπει να πάρει το καλύτερο από μια ομάδα που δεν είναι δικιά του και η οποία διαθέτει αρκετούς λάτιν και Αφρικανούς. Μια ομάδα όμως που που διαθέτει αντικειμενικά καλό υλικό και είναι στο χέρι του να πάρει το καλύτερο δυνατό. Αυτό που δεν κατάφερε ο Μπούργος. Ή δεν πρόλαβε.
Στα συν ότι θα βρει και αρκετούς παίκτες που γνωρίζει, όπως ο Γκρέι, ο Ζερβίνιο, ο Οντουμπουμπάγιο, ο Μαζικού και αν έρθει τον Ετεμπό.
Έτσι λοιπόν και για τον Άρη και για τον Άλαν Πάρντιου το «στοίχημα» είναι μεν δύσκολο, αλλά άκρως ελκυστικό. Τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο γήπεδο. Το πολύ θετικό είναι ότι η πρόσληψή του προκάλεσε το ενδιαφέρον ολόκληρης της λίγκας.