Ένα σύστημα, αμέτρητα αναπάντητα ερωτήματα. Το 3-4-3 που χρησιμοποιεί ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη δεν αποδίδει. Και υπάρχει εξήγηση.
Η τριάδα στην άμυνα αποτελεί έναν σχηματισμό, ο οποίος μόνο ευνοϊκός για τους Πειραιώτες δεν αποδεικνύεται. Τελευταία φορά που οι «ερυθρόλευκοι» επικράτησαν με τέτοιο σύστημα ήταν το 2021.
Όταν στο «Emirates», ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς επικράτησε με 1-0 της Άρσεναλ στους 16 του Europa League.
Πέραν της νίκης, η πρόκριση δεν ήρθε και για κάποιο λόγο, στο μυαλό του πρώην τεχνικού των πρωταθλητών Ελλάδος καρφώθηκε η ιδέα της χρησιμοποίησης του συστήματος στα ευρωπαϊκά ματς.
Ότι με αυτή, η ομάδα του Πειραιά θα μπορούσε να φτάσει σε θετικά αποτελέσματα. Αμ, δε.
Από τότε, αυτή η ιδέα μετουσιώθηκε σε ένα επώδυνο πείραμα, με το ρόστερ σε ρόλο πειραματόζωου. Ακολούθησε το 1-1 με Λουντογκόρετς τη σεζόν 2021-2022, οι δύο ήττες από την Αταλάντα, ενώ ακόμα και με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Κάρλος Κορμπεράν, η ανορθογραφία της τριπλέτας στην άμυνα δεν σβήστηκε.
Η Ναντ έβαλε στα «καρέ» του τον πρωταθλητή Ελλάδος και πήρε δυσκολότερα από το αγωνιστικά αναμενόμενο μια νίκη που την έθεσε και επικεφαλής του ομίλου.
Κι ας υπήρξε φάουλ πριν το 2-1 και δεν το αξιολόγησε ο VAR.
Κοινή συνισταμένη σε όλα τα παραπάνω ματς – ακόμα και σε αυτό που κέρδισαν οι «ερυθρόλευκοι» – η δημιουργική αδράνεια και αμυντική παθητικότητα σε συνδυασμό με ένα βραδύκαυστο κέντρο.
Όποιος κι αν ήταν ο αντίπαλος, η έλλειψη ταλαντούχων μπακ επέφερε ανισορροπία στις πλευρές. Την ίδια ώρα, ο άξονας χαλάρωσε επικίνδυνα στην κάλυψη χώρων και ξαφνικά ο δρόμος προς την περιοχή του Ολυμπιακού θύμιζε αεροδιάδρομο του «Ελ. Βενιζέλος».
Ο αντίπαλος παρήγαγε άνετα φάσεις, τη μία πίσω από την άλλη, ενώ στην αντίπερα όχθη, οι εξτρέμ περιορίζονταν σε άσκοπο τρέξιμο, ξοδεύοντας ενέργεια στο ετεροχρονισμένο μαρκάρισμα των αντιπάλων.
Ολυμπιακός: Το καταφύγιο της τετράδας
Το ίδιο σκηνικό σημειώθηκε και στο «Σταντ ντε λα Μποζουάρ». Ελλείψει των ποιοτικών χαφ (Εμβιλά, Χουάνγκ), ήταν μοιραίο να χαθεί ο άξονας.
Αντί λοιπόν ο Κορμπεράν να θωρακίσει τον άξονα προσθέτοντας παίκτη και εξοπλίζοντας με τετράδα την άμυνα, προτίμησε να πάρει ρίσκο. Δεν του βγήκε και αποτέλεσε ένα από τα λάθη που έκανε ο Ισπανός.
«Shit happens in life», όπως λένε και οι Αμερικάνοι. Ωστόσο, η παραπάνω διάταξη, ειδικά από τη στιγμή που στις πτέρυγες δεν υπάρχει ούτε Τσιμίκας, ούτε Ομάρ, είναι απαγορευτικό να υπάρξει σε ευρωπαϊκό παιχνίδι τη φετινή χρονιά.
Το καταφύγιο της τετράδας δεν θα υποδηλώσει ούτε φόβο, ούτε αδυναμία. Ίσα – ίσα θα προσδώσει ασφάλεια στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων. Όπως σ’αυτές που βρέθηκαν οι Ρέαμπτσιουκ και Σισέ από τα αριστέρα και Ρέτσος – Άβιλα από τα δεξιά.
Αξίζει εκ νέου σχηματισμός με τριάδα και νέο ρίσκο, όταν πλέον παίζεται από τόσο νωρίς η ύπαρξη του Ολυμπιακού στον όμιλο;
Διότι, μην ξεγελιέστε. Το φορμάτ των γκρουπ είναι τέτοιο που επιτρέπει τη δημιουργία ρυθμού. Και, μαντέψτε ποιες δύο ομάδες τον έχουν βρει.
Σίγουρα όχι ο πρωταθλητής Ελλάδος. Τροφή για σκέψη…