ΠΑΟΚ – ΑΕΚ – Παναθηναϊκός: Αλλαγές στην τεχνική ηγεσία είχαμε για τις τρεις από τις πέντε ομάδες του Top -5. Τι θα δούμε από Λουτσέσκου, Μιλόγεβιτς και Γιοβάνοβιτς;
Δείξει μου τον προπονητή σου, να σου πω τι ομάδα έχεις. Τι ομάδα θα κάνεις. Ποδοσφαιρική θεώρηση περισσότερο παρά γνωμικό. Και σίγουρα όχι κανόνας. Τέτοιοι δεν υπάρχουν στο ποδόσφαιρο. Απλώς, προκύπτουν στην πορεία κάποιες σταθερές, οι οποίες επιτρέπουν την ελαχιστοποίηση των ρίσκων.
Οι τρεις από τους πέντε του big-5 λοιπόν επιδιώκουν να τις βρουν, προσπαθούν να περιορίσουν τους κινδύνους, αλλάζοντας προπονητές. Ο Παναθηναϊκός έδωσε το μεγαλύτερο συμβόλαιο σε προπονητή επί εποχής Αλαφούζου στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Αλήθεια όμως, με το χέρι στην καρδιά, ήταν ό,τι το καλύτερο, ό,τι το ασφαλέστερο θα μπορούσαν να βρουν οι «πράσινοι» βγαίνοντας στην αγορά με συμβόλαιο εκατομμυρίου από έναν προπονητή; Ας θυμίσουμε πως η τελευταία «εμφανής» δουλειά του οποίου ήταν πριν οκτώ χρόνια στην Κύπρο και έκτοτε έζησε και εργάστηκε αποκλειστικά στην αραβική χερσόνησο;
Τι περιμένουν ΠΑΟΚ – ΑΕΚ – Παναθηναϊκός;
Η ΑΕΚ, αφού είδε και απόειδε να χτυπάει πόρτες που δεν γίνονταν να ανοίξουν, αφού ενεπλάκη στο φιάσκο – γιατί τέτοιο ήταν εξ αρχής και τέτοιο αποδείχτηκε και στην κατάληξη του – των διαπραγματεύσεων με τον Λουτσέσκου και της δημόσιας παραδοχής πως ο Ρουμάνος ήταν ο «εκλεκτός» της, κατέληξε στον Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Ο Μιλόγεβιτς έδειξε και ποιος είναι ο πρώτος του στόχος μεταγραφικά. Και αυτός έχοντας στο βιογραφικό του επικερδέστατο πέρασμα από την Αραβία και τίτλους και επιτυχίας μόνο στον πάγκο του Ερυθρού Αστέρα που – κακά τα ψέματα – τους κερδίζει ακόμη και χωρίς προπονητή.
Ο ΠΑΟΚ, κατάφερε μια επιλογή που πριν δύο – τρεις μήνες θα γίνονταν δεκτή με λαϊκή ομοθυμία και αγαλλίαση, να την μετατρέψει σε λόγο πρόσθετης έριδας. Η επιστροφή του Ράζβαν Λουτσέσκου, με τον τρόπο που έγινε και την διαχείριση που είχε – σε κάθε επίπεδο – το συγκεκριμένο θέμα, μόνο νερό στο κρασί των αντιδράσεων που έχει προκαλέσει η αποπομπή του Πάμπλο Γκαρσία δεν έβαλε.
Και πάντα, κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πως η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται, πάντα το κάνει είτε ως φάρσα είτε ως τραγωδία. Και η αρχή της επανάληψης αυτής του Ρουμάνου στον «δικέφαλο» δεν έχει καμία σχέση με την πρωτότυπη ιστορία, δεν ξεκινάει με θετική αύρα, οπουδήποτε και οποτεδήποτε.
Και στο τέλος τέλος, η ίδια ερώτηση που έγινε και για τον προπονητή του Παναθηναϊκού, κάλλιστα μπορεί να εφαρμοστεί και εδώ. Αν ο ΠΑΟΚ, ο καταταλαιπωρημένος την τελευταία διετία από τους οικονομικούς περιορισμούς και ελέγχους ΠΑΟΚ, έβγαινε στην αγορά, τώρα με 1,8 εκατ. ευρώ ετησίως – που φέρεται πως προσφέρει στον Λουτσέσκου – τι προπονητή θα μπορούσε να βρει; Και αν ο πλέον ταιριαστός του ήταν σώνει και ντε ο πλέον επιτυχημένος της ιστορίας τους, θα έπρεπε να τον πληρώσει τόσο;
Αρκούν μόνο οι προπονητές;
Όπως και να ‘χει, το πλέον χαρακτηριστικό είναι το αισθητήριο του κόσμου. Όχι, δεν είναι αλάθητο. Ούτε καν μπούσουλα δεν μπορεί να αποτελεί. Αλλά αν μπορεί να συνιστά κριτήριο της αποδοχής των διοικητικών επιλογών και αποφάσεων, όλων των διοικητικών επιλογών και αποφάσεων, τότε η δυσπιστία (;), η επιφυλακτικότητα (;) ακόμη ακόμη και η σημαντική απόσταση από τον πανηγυρικό (και πανηγυρτζίδικο) κλίμα σημαντικού κομματιού των οπαδών όλων των ομάδων, δεν γίνεται να αγνοηθεί σε καμία περίπτωση.
Ενδεχομένως να μην έχει να κάνει με τα πρόσωπα που επιλέχθηκαν. Τουλάχιστον όχι τόσο. Έχει να κάνει με το σύνολο των όσων απαιτούνται από τις ομάδες για να ανακτήσουν πρωταγωνιστικό ρόλο, των όσων απαιτούνται από τις διοικήσεις προκειμένου να χτίσουν τον κατάλληλο περίγυρο με ουσία και όχι μόνο με φανταχτερά – για διάφορους λόγους – περιτυλίγματα. Αυτά, από μόνα τους δεν φτάνουν και δεν αρκούν. Και το κυριότερο, δεν φτάνουν για να εμπνεύσουν, για να πείσουν…
Διαβάστε επίσης
Απαγόρευση κυκλοφορίας: Δύο τα σενάρια για την κατάργηση – Οι πιθανές ημερομηνίες