Γιατί κλέβουμε τα σαμπουανάκια και τα αφρολουτράκια από τα ξενοδοχεία που πάμε; Είναι κλοπή ή μας ανήκουν;
Τα μικρά σαμπουάν και αφρόλουτρα από τα ξενοδοχεία είναι πιο πολλά από όσα νομίζεις. Είναι ψυχολογία, ανάμνηση και δικαίωμα μαζί.
Το σκηνικό είναι σχεδόν πάντα το ίδιο. Έχεις μαζέψει τα πράγματά σου, τσεκάρεις μη ξέχασες φορτιστή ή παντόφλες, και κάπου εκεί, στο τελευταίο βλέμμα προς το μπάνιο, τα βλέπεις. Το μικροσκοπικό σαμπουάν, το χαριτωμένο αφρόλουτρο, η μικρή συσκευασία conditioner που δεν χρησιμοποίησες. Και τότε έρχεται ο πειρασμός. «Ε, αυτά τα δίνουν για να τα πάρεις, έτσι δεν είναι;» Σίγουρος δεν είσαι. Αλλά τα βάζεις στη βαλίτσα.
Αυτό που μοιάζει αστείο, σχεδόν παιδικό, έχει στην πραγματικότητα βάθος. Δεν είναι απλώς συνήθεια. Είναι ένα παγκόσμιο ψυχολογικό και πολιτισμικό φαινόμενο.
Τα μίνι σαμπουάν και αφρόλουτρα είναι σύμβολα ιδιοκτησίας του πελάτη, χωρίς να το λέει κανείς ρητά. Τα ξενοδοχεία τα τοποθετούν εκεί όχι μόνο για χρήση αλλά και με την προσδοκία ότι μπορεί να τα πάρεις. Δεν περιμένουν να τα επιστρέψεις. Δεν είναι δανεικά. Είναι κομμάτι της εμπειρίας φιλοξενίας.
Στην ουσία, δεν είναι κλοπή — είναι ενσωματωμένα στην τιμή του δωματίου. Όπως το χαρτί υγείας, οι καφέδες που έχει ο βραστήρας ή το κουτί με τα χαρτομάντιλα. Δεν θα σε κυνηγήσουν. Δεν θα σε μαλώσουν. Κανείς δεν θα έρθει να χτυπήσει την πόρτα σου αν φύγεις με 3 σαμπουανάκια και μια λίμα νυχιών.
Αλλά υπάρχει ένα όριο. Και αυτό το όριο δεν είναι πάντα σαφές. Αν κάποιος αποφασίσει να πάρει μαζί του τις πετσέτες, τη ρόμπα ή ακόμα και τον… βραστήρα (ναι, έχει συμβεί), τότε το ξενοδοχείο μπορεί να του χρεώσει τα αντικείμενα ή να το καταγράψει στο προφίλ του πελάτη. Γιατί άλλο είναι το «αναμνηστικό» και άλλο το «λεηλατώ». Τα μικρά είδη μπάνιου είναι μέσα στον άγραφο κώδικα: “take me, I’m yours”. Οι πετσέτες, όχι.
Ο λόγος που μας τραβούν τα σαμπουανάκια δεν είναι μόνο η δωρεάν αξία τους. Είναι το μέγεθος τους. Είναι γλυκά, συλλεκτικά και πρακτικά. Είναι σύμβολα ταξιδιού. Ένα σαμπουάν Hilton δεν είναι σαμπουάν — είναι ανάμνηση. Και το μυαλό μας τα θέλει.
Πολλοί άνθρωποι συλλέγουν αυτά τα μπουκαλάκια. Κάποιοι τα χρησιμοποιούν όταν ταξιδεύουν. Άλλοι τα φυλάνε σαν τρόπαια. Κάθε σαμπουανάκι λέει “ήμουν εκεί”. Και όσο πιο πολυτελές το ξενοδοχείο, τόσο μεγαλύτερη η αξία που του δίνουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα ξενοδοχεία βάζουν custom αρώματα, ειδικές ετικέτες και design, μόνο και μόνο για να ενισχύσουν τη σύνδεση.
Από την άλλη, δεν είναι λίγες οι αλυσίδες που έχουν αρχίσει να απομακρύνουν τα σαμπουανάκια και να τα αντικαθιστούν με μεγάλες επαναγεμιζόμενες αντλίες. Το κάνουν για λόγους οικολογικούς και κόστους, αλλά ταυτόχρονα αφαιρούν ένα από τα λίγα “souvenirs” που νιώθεις ότι δικαιούσαι να πάρεις. Και εκεί είναι που ο πελάτης νιώθει ότι χάνει κάτι.
Και ίσως αυτό να είναι το πιο βαθύ σημείο. Όταν μένεις σε ξενοδοχείο, είσαι επισκέπτης. Τα σαμπουανάκια είναι το μόνο που γίνεται “δικό σου”. Δεν είναι ακριβό. Δεν είναι σπουδαίο. Αλλά είναι κάτι που παίρνεις εσύ και μόνο εσύ. Και κανείς δεν σου λέει όχι.